Proszę o pomoc w interpretacji badania rezonansu: Badanie MR głowy wykonano w sekwencji SE/T1, T2 i FLAIR, DWI w płaszczyznach poprzecznych oraz po dożylnym podaniu środka kontrastowego w sekwencji SE/T1 w płaszczyznach strzałkowych i poprzecznych. Grubość warstw 5 mm. Dane z wywiadu: Zawroty głowy. W sąsiedztwie rogu potylicznego komory bocznej lewej widoczna pojedyncza, ogniskowa zmiana o charakterze degeneracyjno-demielinizacyjnym, naczyniopochodnym średnicy ok. 4mm. Pozostała część istoty białej i szarej mózgu prawidłowa. Układ komorowy nadnamiotowy nieprzemieszczony, nieposzerzony, symetryczny. Wodociąg mózgu i komora IV prawidłowe. Intensywność sygnałów ze struktur tylnojamowych (pień mózgu, móżdżek) prawidłowa. Niewielkie, przyścienne pogrubienia błony śluzowej w sitowiu i nieznacznie w zatoce czołowej. Przestrzenie podpajęczynówkowe w obszarze nadnamiotowym poszerzone w sąsiedztwie płatów czołowych, ciemieniowych i w mniejszym stopniu skroniowych. Po dożylnym podaniu środka kontrastowego nie stwierdza się obszarów patologicznego wzmocnienia intensywności sygnałów. Wnioski: Drobna zmiana degeneracyjno-demielinizacyjna, naczyniopochodna w mózgowiu. Poszerzenie przestrzeni podpajęczynówkowej w obszarze nadnamiotowym. często czuję się zmęczona, miewam niepokojące odczucia co do pracy serca ale po badaniach okazło się serce zdrowe. odczywam jakby ucisk głowy i robi mi się słabo mija po chwili denerwuję się bardzo z tego powodu. po zarzyciu kropli uspokojających czuje się dobrze. w szpitalu wylądowałam z podejrzeniem zawału serca -po badaniach wszytko ok. leczę nadciśnienie. biorę leki:cinarizinum, nilogrin,prenessa,preductal,ebivol zleciłąm także badani pod kątem boleriozy. bardzo się boję ponieważ podejrzewam stwardnienie rozsiane proszę o POMOC W ZROZUMIENIU TEGO OPISU. Z CAŁEGO SERCA DZIĘKUJĘ Basia 2011-03-02, 20:03 Witam. Mam 23 lata i od ok. 2 lat miewam zawroty głowy, a od ok. 4 lat częste bóle głowy (moja mam i babcia miewały silne migreny). Wykonałam rezonans głowy- w wynikach nie ma nic niepokojącego oprócz *drobnych, rozsianych zmian naczyniopochodnych*. Skąd te zmiany? Podobno pojawiają się z wiekiem w wyniku np. miażdżycy, a ja mam dopiero 23 lata i mój cholesterol jest w normie, jestem szczupła i prowadzę zdrowy tryb życia, mam też zawsze niskie ciśnienie ok. 80/55. Jakie mogą być przyczyny takich zmian u młodej osoby? Czy można im jakoś zapobiegać? Bardzo proszę o radę. Kasia 2013-08-25, 09:26 MAM TAKIE SAME ZMINY W MÓZGU I PRZESZŁĄM SZEREG BADAC KÓRE NIC NIE WYKAZAŁAY NALEZY Z TYM ZYC I SIE NIE PRZEJMOWAĆ, BYLAM KONSULTOWANA PRZEZ WIELU LEKARZY I MIAŁAM ROBIONE BARDZO RÓZNE BADANIA KTÓRE NIC NIE POTWIERDZIŁAY. GŁOWA DO GÓRY ANIA 2015-01-21, 08:39 Bezsenność Udar mózgu Śpiączka Padaczka Migrena Otępienie Podstawy neurologii Zaburzenia ośrodkowego układu nerwowego Zaburzenia obwodowego układu nerwowego Zawartość serwisu ma charakter dydaktyczny i nie może zastępować kontaktu i porad lekarskiej. Copyright ©©
Naddatek kontrastu przy prawej t. okołospoidłowej o śr. ok. 1 mm skierowany przyśrodkowo; w miejscu tym odchodzi gałąź tętnicy - obraz nie jest jednoznaczny - podejrzenie tętniaka. Okolica MCA dex bez ewidentnych zmian.*. Czy taki 1 mm naddatek kontrastu musi oznaczać tętniaka czy też mogą być inne przyczyny. Katarzyna 2013-12-16
Malformacja jest wadą wrodzoną, która ma podłoże genetyczne. Jej przyczyną są zaburzenia rozwojowe na etapie życia płodowego. Objawy patologii są różne, co w dużej mierze zależy od lokalizacji, charakteru i rozległości. Co warto wiedzieć? spis treści 1. Co to jest malformacja? 2. Czym jest malformacja naczyniowa? 3. Objawy malformacji Dandy-Walkera 4. Na czym polega zespół Arnolda Chiariego? rozwiń 1. Co to jest malformacja? Malformacja (łac. malformatio, ang. malformation) to rodzaj wady wrodzonej, której przyczyną są pierwotne zaburzenie rozwoju w okresie zarodkowym, na etapie różnicowania lub organogenezy. Pierwotne zaburzenie funkcji komórek wpływa na rozwój tkanek i narządów: hamuje, opóźnia lub kieruje go w nieprawidłowym kierunku. Dotyczy ono proliferacji, różnicowania, migracji, apoptozy komórek lub procesów wzajemnego komunikowania się komórek. Zobacz film: "Dlaczego warto wykonywać badania profilaktyczne?" Nieprawidłowości morfogenezy, czyli procesów rozwojowych, które determinują kształt zarodka w kolejnych stadiach rozwojowych, powodujące malformacje mogą mieć charakter: niecałkowitej morfogenezy. To niecałkowite rozdzielenie (np. syndaktylia), agenezja (niewykształceniu się zawiązka narządu i narządu), hipoplazja (niedorozwój, zbyt słabe wykształcenie się narządu przebiegające ze zmniejszeniem ilości komórek), niecałkowite zamknięcie (np. rozszczep podniebienia, zajęcza warga), niecałkowity zanik i obecność przetrwałej, pierwotnej formy (np. uchyłek Meckela), nadmiernej morfogenezy (np. polidaktylia) ektopicznej morfogenezy. 2. Czym jest malformacja naczyniowa? O malformacjach często mówi się w kontekście wad spowodowanych nieprawidłowym rozwojem naczyń. To wrodzone malformacje naczyniowe. Ich cechą charakterystyczną jest to, że rosną proporcjonalnie wraz z dzieckiem, nie mają przebiegu fazowego i nigdy nie zanikają. Wyróżnia się kilka rodzajów malformacji naczyniowych. To: malformacja tętniczo-żylna, istotą której są zmienione naczynia tętnicze i żylne, łączące się ze sobą bezpośrednio z pominięciem sieci naczyń włosowatych. Najczęściej lokalizują się na uchu, policzku, nosie i czole. Powstają także naczyniaki w głowie (nieprawidłowe skupiska naczyń powstałe w wynik połączenia tętnic i żył w mózgu). Znane są wrodzone zespoły z malformacjami tego typu. To na przykład zespół Oslera, Webera i Rendu. Malformacje tętniczo-żylne mogą być źródłem zmian zapalnych, dolegliwości bólowych, obrzęków, owrzodzeń i poważnych krwawień, a i prowadzić do zastoinowej niewydolności serca, malformacja włosowata (kapilarna) to malformacja naczyniowa dotycząca skóry. Jest obecna już przy urodzeniu, a jej wygląd jest zróżnicowany. Najczęściej lokalizuje się w obrębie głowy i szyi, może zajmować usta, dziąsła i błonę śluzową jamy ustnej, malformacja żylna zbudowana jest z naczyń żylnych o nieprawidłowej strukturze i kształcie. To zwykle miękkie i sprężyste niebieskie twory, które łatwo poddają się uciskowi. Mają tendencję do ciągłego powiększania się. Mogą występować w obrębie całego ciała. W malformacjach żylnych mogą się rozwijać różne zaburzenia krzepnięcia, często dochodzi do powstania zakrzepicy, malformacja limfatyczna, czyli nieprawidłowości w rozwoju układu limfatycznego, to miękka, torbielowata lub gąbczasta masa pokryta skórą. Położona jest najczęściej na szyi, bocznej części twarzy i w okolicy obojczyka, a także w pachwinie oraz przestrzeni zaotrzewnowej. W jej obrębie wyróżnia się duże malformacje limfatyczne (tzw. makrotorbielowate) i małe malformacje limfatyczne (tzw. mikrotorbielowate). Mieszane malformacje naczyniowe wchodzą w skład różnych zespołów chorobowych, takich jak np. zespól Sturge’a i Webera, Klippla i Trenaunaya, Parksa i Webera, Maffuciego i Kasta, Beana, Solomana, Rileya i Smitha, Proteusza. 3. Objawy malformacji Dandy-Walkera Jedną z najlepiej poznanych malformacji jest zespół Dandy-Walkera (ang. Dandy-Walker malformation, malformacja Dandy-Walkera). To zespół wad rozwojowych mózgu, który dotyczy tyłomózgowia, a zwłaszcza móżdżku (to kompleks zaburzeń tyłomózgowia wraz z niedorozwojem móżdżku). Poszerzenie komory czwartej mózgu i tylnej jamy czaszki wywołuje wiele objawów neurologicznych, takich jak zaburzenia: ruchowe, koordynacji ruchowej, intelektualne. Pierwsze objawy można zaobserwować już we wczesnym dzieciństwie. Pojawia się wodogłowie i wzmożone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, a także trudności z utrzymaniem głowy, rozejście się szwów czaszkowych, opóźniony rozwój psychoruchowy (zaburzenia koordynacji, opóźnienie raczkowania, chodzenia) czy powiększenie obwodu głowy (makrocefalia). 4. Na czym polega zespół Arnolda Chiariego? Innym przykładem malformacji jest zespół Arnolda Chiariego, nazywany także malformacją Arnolda-Chiariego. To wada rozwojowa, obecność której wywołuje wiele objawów neurologicznych. Te są powodowane uciskiem wywieranym na rdzeń przez nieprawidłowo ułożoną część mózgu. Podłożem problemu jest zbyt mała objętość czaszki, co prowadzi do przemieszczenia się struktur tyłomózgowia do kanału, w którym przebiega rdzeń kręgowy. Zespołowi Arnolda-Chiariego często towarzyszą także zaburzenia rozwojowe, takie jak przepuklina oponowo-rdzeniowa, wodogłowie czy jamistość rdzenia kręgowego. Dolegliwości są zależne od typu schorzenia. Skorzystaj z usług medycznych bez kolejek. Umów wizytę u specjalisty z e-receptą i e-zwolnieniem lub badanie na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy
Noworodki często mają poszerzenie komór bocznych. W tym stanie rogi komór są rozszerzone i można zaobserwować zwiększoną akumulację płynu w obszarze ich ciał. Ten stan często powoduje zarówno wzrost lewej i prawej komory. W diagnostyce różnicowej asymetria jest eliminowana w obszarze głównych kolektorów mózgu.
Wodogłowie to z języka greckiego – hydrocephalus. Hydro znaczy „woda”, natomiast cephalus to „głowa”. Wodogłowie jest stanem nieprawidłowego nagromadzenia płynu mózgowo-rdzeniowego w jamach zwanych komorami, które są strukturami anatomicznymi znajdującymi susię wewnątrz mózgu. Wodogłowie może spowodować trwałe uszkodzenie mózgu wraz z jego zanikiem, co skutkuje różnym stopniem opóźnienia rozwoju dziecka. Narastanie wodogłowia zagraża bezpośrednio życiu dziecka. W przypadku osoby dorosłej wodogłowie jest bardzo niebezpiecznym stanem ze względu na odmienną budowę kości czaszki. spis treści 1. Co to jest wodogłowie 2. Przyczyny wodogłowia 3. Objawy wodogłowia 4. Rozpoznanie i leczenie wodogłowia rozwiń 1. Co to jest wodogłowie Wodogłowie to zaburzenia krążenia płynu mózgowo-rdzeniowego. Płyn ten wytwarzany jest przez wewnątrzmózgowe przestrzenie nazywane układem komorowym. Płyn ten krąży w układzie komorowym mózgu, a następnie wypływa do przestrzeni zewnątrzmózgowych, gdzie jest wchłaniany do układu żylnego. Zobacz film: "Podstawowe badania, jakie powinna wykonać każda kobieta" Płyn mózgowo-rdzeniowy dostarcza tkance nerwowej substancji odżywczych i odprowadza szkodliwe produkty przemiany materii. W normalnych warunkach fizjologicznych między wytwarzaniem płynu, jego przemieszczaniem i wchłanianiem istnieje równowaga. Jeżeli płynu mózgowo-rdzeniowego jest za mało lub jego ciśnienie jest zbyt niskie, mózg „osiada” na podstawie czaszki. Natomiast jeśli na drodze jego odpływu z wnętrza mózgu stanie jakaś przeszkoda, ciśnienie płynu mózgowo-rdzeniowego niebezpiecznie wzrasta, powodując poszerzenie komór mózgu i ucisk na otaczającą tkankę mózgową. Objawem wodogłowia u niemowląt jest powiększenie głowy, które zmniejsza wzrosty ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego. W przypadku wodogłowia u dzieci starszych i dorosłych rozmiar głowy nie może się zwiększyć, ponieważ kości czaszki są skostniałe i zrośnięte. 2. Przyczyny wodogłowia Przyczyny wodogłowia są bardzo różnorodne. Choroba może się pojawić w każdym wieku i niezależnie od płci. Do przyczyn wodogłowia zalicza się: wodogłowie wrodzone – wodogłowie płodu, występuje od urodzenia, jego przyczyna nie jest znana; krwotoki wewnątrzczaszkowe – wynaczyniona krew po skrzepnięciu może zablokować czasowo lub na trwałe przepływ płynu mózgowo-rdzeniowego, doprowadzając do rozwoju wodogłowia; zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych – to infekcja błony śluzowej pokrywającej mózg. Powoduje obrzęk błony mózgu i może blokować odpływ płynu mózgowo-rdzeniowego; guzy i nowotwory mózgu – w miarę wzrostu coraz bardziej naciskają na tkankę mózgową i utrudniają odpływ płynu mózgowo-rdzeniowego; czynniki genetyczne – bardzo rzadka przyczyna wodogłowia. U ponad 90% noworodków z przepuklinami oponowo-rdzeniowymi objawy wodogłowia pojawiają się w wieku niemowlęcym. 3. Objawy wodogłowia Objawy wodogłowia są uwarunkowane przez nadciśnienie wewnątrzczaszkowe. Wzrost ciśnienia płynu mózgowo-rdzeniowego zależy od wieku dziecka, a dokładnie od budowy czaszki zmieniającej się z wiekiem. U noworodków i niemowląt kości czaszki są ze sobą luźno związane, więc wodogłowie będzie powodowało: powiększanie się głowy; napięcie i uwypuklenia ciemienia; poszerzenie stawów czaszki; opóźnienie rozwoju dziecka; poszerzenie żył skóry głowy. Wodogłowie u starszych dzieci, u których czaszka jest już ostatecznie uformowana, powoduje wymioty i nasilające się bóle głowy. W ciężkich przypadkach dochodzi do ucisku na pień mózgu, co objawia się utratą przytomności, zaburzeniami krążeniowymi i oddechowymi. Stan ten świadczy o zagrożeniu życia i wymaga pilnego skontaktowania się z lekarzem. 4. Rozpoznanie i leczenie wodogłowia Wodogłowie płodu można uwidocznić za pomocą badania USG już od 20. tygodnia ciąży. U części noworodków po porodzie, pomimo wykazania poszerzenia układu komorowego, nie ma klinicznych objawów aktywnego wodogłowia. Nie można jednak wykluczyć, że objawy wodogłowia nie pojawią się później, w wieku niemowlęcym. Dlatego każde niemowlę musi być poddane długoczasowej ocenie aktywności wodogłowia, która polega na: regularnych pomiarach obwodu głowy z nanoszeniem na siatkę centylową; ocenianiu napięcia ciemienia i szerokości szwów czaszki; ocenie rozwoju psychoruchowego dziecka; ocenie objawów neurologicznych; ocenie wielkości układu komorowego za pomocą USG przezciemieniowego u małych dzieci i tomografii komputerowej u dzieci starszych. Podstawowym celem leczenia wodogłowia jest zapewnienie możliwie pełnego rozwoju dziecka. Narastające wodogłowie, nazywane czynnym, może być leczone tylko operacyjnie. Leczenie wodogłowia polega na ciągłym przetaczaniu płynu mózgowo-rdzeniowego z poszerzonych przestrzeni wewnątrzmózgowych do innej przestrzeni w ciele dziecka. Używa się do tego specjalnych układów zastawkowych, które pozwalają kontrolować obniżanie ciśnienia w układzie komorowym i objętość przepływającego płynu. Nowoczesnym sposobem leczenia wodogłowia jest możliwie wczesne zakładanie układów zastawkowych, przetaczających płyn mózgowo-rdzeniowy z układu komorowego do jamy otrzewnowej. Rzadziej stosuje się odprowadzenie płynu mózgowo-rdzeniowego do pęcherzyka żółciowego i prawego przedsionka. Od sprawnego działania układu zastawkowego zależy życie i możliwość rozwoju leczonego dziecka, dlatego konieczna jest okresowa wymiana elementów zastawki, wykonywana w sposób planowany lub w razie nagłej niesprawności układu zastawkowego. Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy
Badanie TK głowy: taty (74 lat)-11 mm blizna naczyniopochodna w strukturach głębokich lewej półkuli mózgu .Mózg i móżdżek bez innych zmian ogniskowych.Asymetryczne zmiany zanikowe płata skroniowego i czołowego lewej półkuli mózgu.Układ komorowy położony centralnie.Kości pokrywy i podstawy bez zmian destrukcyjnych.
Tętniak to miejscowe uwypuklenie ściany tętnicy w dowolnej części ciała. Tętniaki stanowią bezpośrednie zagrożenie życia. Jednak w większości przypadków wczesne rozpoznanie i leczenie zwiększają szanse na przeżycie. Jakie są rodzaje, przyczyny i objawy tętniaków? Spis treściTętniak aorty brzusznej/piersiowejTętniak pozawałowy sercaTętniak mózguTętniak tętnicy płucnejTętniak tętnicy udowejTętniak tętnicy podkolanowejTętniaki tętnic trzewnych i nerkowych Tętniak to miejscowe uwypuklenie ściany tętnicy w dowolnej części ciała. Ze względu na miejsce występowania wyróżnia się: tętniak aorty, tętniak serca, tętniak mózgu (tętniak tętnic mózgowych), tętniak tętnicy udowej, tętniak tętnicy podkolanowej, tętniak tętnicy nerkowej. Biorąc pod uwagę objawy, wyróżnia się tętniaki bezobjawowe, objawowe oraz pęknięte. Natomiast budowa ściany pozwala wyróżnić tętniaki prawdziwe i rzekome. O tętniaku prawdziwym można mówić wtedy, gdy obserwuje się workowate poszerzenie światła naczynia przy zachowaniu ciągłości jego ścian. Natomiast tętniak rzekomy powstaje na skutek przerwania ciągłości ściany tętnicy otoczonej ściśle przez mięśnie, powięzi czy tkankę łączną. Ze względu na kształt wyróżnia się tętniaki: workowate - może występować w formie worka wychodzącego z niewielkiej części ściany naczynia wrzecionowate - uwypuklenie może dotyczyć pełnego obwodu ściany naczynia na pewnym jego odcinku prosowate (mikrotętniaki) są mikroskopowej wielkości uwypukleniami niewielkich (o średnicy 50-250 nm) gałązek tętnic Do grupy tętniaków zalicza się też zwyczajowo tętniaki rozwarstwiające, które w istocie są krwiakami śródściennymi tętnic. Tętniak aorty - przyczyny i objawy Tętniak aorty brzusznej/piersiowej Aorta to największa tętnica w ciele człowieka. Ma swój początek w lewej komorze serca, a następnie biegnie przez klatkę piersiową w dół do jamy brzusznej, gdzie dzieli się na dwie tętnice biodrowe wspólne. Tętniak aorty oznacza jej powiększenie, przekraczające jej średni wymiar o co najmniej 50 proc. Wyróżnia się: tętniak aorty piersiowej - w części piersiowej wyróżnia się część wstępującą, łuk oraz część zstępującą, stąd tętniak łuku aorty, tętniak aorty wstępującej i zstępującej tętniak aorty brzusznej tętniak aorty piersiowo-brzusznej Większość, bo ok. 90 proc., tętniaków aorty to tętniak aorty brzusznej. Przyczyny tętniaka aorty brzusznej: miażdżyca, nadciśnienie tętnicze, urazy, przewlekłe stany zapalne, wrodzone defekty w budowie naczynia. Objawy tętniaka aorty brzusznej: zależą od jego lokalizacji oraz od tego czy tętniak jest pęknięty, czy nie. Tętniak aorty piersiowej objawia się bólem w klatce piersiowej, kaszlem, chrypką. Z kolei chorzy z tętniakiem aorty brzusznej skarżą się na gniotące bóle brzucha (rzadziej w okolicy lędźwiowo-krzyżowej), tętnienie w jamie brzusznej, uczucie pełności po spożyciu posiłku. Z kolei pęknięcie tętniaka aorty powoduje nagły, silny ból, uczucie osłabienia, utratę przytomności. Leczenie tętniaka aorty brzusznej: gdy tętniak jest mały, lekarz może zlecić jego obserwację poprzez okresowe kontrole. Celem obserwacji jest stwierdzenie, czy i na ile tętniak się powiększa. Lekarz może także przepisać leki na obniżenie ciśnienia krwi, celem zmniejszenia nacisku wywieranego na tętniak. Jednak jeśli tętniak powiększa się, zwłaszcza w szybkim tempie, istnieje większe ryzyko jego pęknięcia. Jeśli lekarz uważa, że istnieje ryzyko pęknięcia tętniaka, wykonuje się operację. W jej trakcie dokonuje się naprawy aorty przez zastąpienie odcinka zawierającego tętniak rurką z tkaniny zwaną protezą naczyniową. Aby osiągnąć ten sam efekt, lekarz może wykonać wewnątrznaczyniowy zabieg naprawczy. Zamiast otwarcia klatki piersiowej, lekarz wykonuje niewielkie nacięcie w pobliżu biodra, przez które zostaje wprowadzona, i umieszczona wewnątrz aorty, plastikowa rurka (koszulka) zawierająca stent-graft. Stent-graft zostaje uwolniony w aorcie i odłączony od koszulki. Stent-graft odcina tętniak i tworzy nową ścieżkę przepływu krwi. Tętniak pozawałowy serca Przyczyny tętniaka pozawałowego serca: Tętniak pozawałowy serca najczęściej jest powikłaniem rozległych zawałów serca, zwykle zawałów ściany przedniej lewej komory. W wypadku pęknięcia wolnej ściany komory dochodzi do wynaczynienia krwi do worka osierdziowego, co prowadzi do tamponady lub do wytworzenia tętniaka rzekomego. Pozawałowy tętniak lewej komory serca daje złe rokowania. Największe ryzyko śmierci pacjenta występuje w przypadku wytworzenia się tętniaka w okresie do 48 godz. od zawału. Objawy tętniaka pozawałowego serca: najczęściej przebiega bezobjawowo. Leczenie tętniaka pozawałowego serca: polega na operacyjnym usunięciu tętniaka (zabieg ten nazywa się aneuryzmektomia) i skrzeplin przyściennych. Brzegi wrót zszywa się lub na powstały otwór naszywa się łatę dakronową (operacja ta nazywa się operacją sposobem Dora). Zobacz, jak wygląda tętniak Tętniak mózgu Tętniak mózgu to inaczej tętniak wewnątrzczaszkowy lub tętniak naczyń mózgowych. Kiedy jedna z warstw, która buduje tętnicę, ulega w jednym miejscu osłabieniu, płynąca pod ciśnieniem krew wypycha na zewnątrz osłabiony fragment tętnicy. Wówczas tworzy się uwypuklenie, które z czasem powiększa się i może pęknąć. Tętniak mózgu może rozwinąć się w każdym wieku. Przyczyny tętniaka mózgu: najważniejszą przyczyną powstawania tętniaków mózgu jest wada wrodzona w budowie naczynia. Objawy tętniaka mózgu: dopóki tętniak nie pęknie i nie dojdzie do udaru krwotocznego mózgu, zwykle nie ma żadnych objawów. Niekiedy duży tętniak mózgu może uciskać sąsiednie struktury i dawać związane z tym objawy. Na przykład, jeśli tętniak znajduje się w pobliżu nerwów unerwiających oko, może pojawić się ból za okiem, opadnięcie powieki, poszerzenie źrenicy. Może się pojawić nagły, silny ból głowy, który jest zupełnie inny niż ból, który pojawia się np. w przebiegu migreny. Leczenie tętniaka mózgu: wykonuje się operację, która polega na wycięciu tętniaka i założenia w jego miejsce tytanowego klipsa. Operacja tętniaka mózgu [wideo] Tętniak tętnicy płucnej Tętniak tętnicy płucnej, a dokładniej tętniak pnia tętnicy płucnej, to bardzo rzadki rodzaj tętniaka. Przyczyny tętniaka tętnicy płucnej: są to głównie choroby naczyń płucnych, które prowadzą do wzrostu naczyniowego oporu płucnego oraz do nadciśnienia w tętnicy płucnej, a tym samym do jej poszerzenia. Inne, rzadsze przyczyny tętniaka tętnicy płucnej, to nabyte wady serca - zwykle zwężenie zastawki dwudzielnej, nowotwory płuc, zakażenie gruźlicą. Objawy tętniaka tętnicy płucnej: początkowo tętniak tętnicy płucnej może nie dawać żadnych dolegliwości. Jednak w miarę rozrastania się ścian tętnicy płucnej pojawiają się: zła tolerancja wysiłku, duszność wysiłkowa, ogólne osłabienie, kaszel i czasami krwioplucie. Leczenie tętniaka tętnicy płucnej: polega na wycięciu tętniaka i wszczepieniu protezy z tworzywa sztucznego. Tętniak tętnicy udowej Przyczyny tętniaka tętnicy udowej: zmiany zwyrodnieniowe ściany tętnicy udowej, zabieg rekonstrukcyjny (gdy dochodzi do pęknięcia linii szycia tętnicy) lub uraz tętnicy udowej (np. podczas jej nakłucia w celu wprowadzenia cewnika). Objawy tętniaka tętnicy udowej: objawia się bólem miejscowym lub jako guz. Leczenie tętniaka tętnicy udowej: lekarz może zalecić obserwację i monitorowanie polegające na wykonywaniu USG raz w roku lub wykonać zabieg naprawczy. Konieczne może być zastosowanie leczenia przeciwpłytkowego. Tętniak tętnicy podkolanowej Tętniak ten rzadko pęka, natomiast znacznie częściej doprowadza do zatorowości, czego konsekwencją jest zakrzepica obwodowa. Przyczyny tętniaka tętnicy podkolanowej: mikrourazy, tło infekcyjne i wady wrodzone kolagenu. Objawy tętniaka tętnicy podkolanowej: często pierwszym zauważalnym objawem schorzenia jest właśnie zakrzepowe zapalenie żył głębokich. Pojawiają się obrzęki podudzia, stopy. W okolicy podkolanowej można wyczuć palcem guz lub szerokie tętnienie w dole podkolanowym. Niekiedy występuje bolesność przy dotyku guza. U niektórych chorych stwierdza się ochłodzenie i zblednięcie skóry podudzia oraz stopy, a w zaawansowanych przypadkach zgorzel palców. Leczenie tętniaka tętnicy podkolanowej: jeśli doszło do zatoru, w pierwszej kolejności należy udrożnić naczynia. Poprzez cewnik wprowadzony do tętnicy udowej podawany jest miejscowo lek w celu rozpuszczenia zmian zakrzepowych. Dopiero po udrożnieniu możliwa jest operacja, polegająca na wycięciu zmienionej tętnicy i wszczepieniu w to miejsce wstawki lub wykonaniu zespolenia omijającego. Tętniaki tętnic trzewnych i nerkowych Tętniaki tętnic trzewnych i nerkowych, mimo że są rzadko rozpoznawane, stanowią poważne zagrożenie dla życia (wskaźnik śmiertelności: 10-25 proc.). Tętniaki trzewne najczęściej umiejscowione są na tętnicy śledzionowej. Drugą co do częstości lokalizacją jest tętnica wątrobowa. Mogą też wystąpić na tętnicy żołądkowo-dwunastniczej oraz gałęziach trzustkowych. Przyczyny zarówno tętniaków trzewnych, jak i nerkowych nie zostały do końca poznane, jednakże wiele chorób i czynników predysponuje do ich występowania. Większość tętniaków trzewnych powstaje na skutek zmian zwyrodnieniowych w naczyniach – uszkodzenia błony środkowej tętnicy. Spośród innych przyczyn powstawania tętniaków trzewnych wymienia się: miażdżycę, nadciśnienie, dysplazję włóknisto-mięśniową oraz choroby tkanki łącznej. Tętniaki nerkowe natomiast najczęściej wykrywane są w przebiegu dysplazji włóknisto-mięśniowej, zmian zwyrodnieniowych ścian oraz zapaleń naczyń. Objawy tętniaków tętnic trzewnych i nerkowych: najczęściej nie dają specyficznych objawów lub pozostają zupełnie bezobjawowe. Często pierwszym objawem ich występowania jest pęknięcie i wiążące się z tym objawy wstrząsu hipowolemicznego. Z kolei tętniak tętnicy nerkowej w większości przypadków daje objawy, takie jak: nadciśnienie tętnicze, krwiomocz, bóle brzucha i okolicy lędźwiowej oraz rzadziej spotykane zawały nerek spowodowane materiałem zatorowym (skrzepliną) Do pęknięcia tętniaka tętnic nerkowych dochodzi bardzo rzadko. Leczenie tętniaków tętnic trzewnych i nerkowych: lekarz może wybrać technikę leczenia klasyczną (z otwieraniem pacjenta) i wewnątrznaczyniową. Tętniaki można zamknąć, wykorzystując różne techniki wewnątrznaczyniowe, przy użyciu metalowych spiral, stentgraftów. Czytaj też: Zator płucny (zator tętnicy płucnej) – objawy, przyczyny, zapobieganie Zespół odwróconej perfuzji tętniczej (TRAP) Zespół Gerstmanna (zespół tętnicy kątowej): przyczyny, objawy, leczenie Dziennikarka specjalizująca się w tematyce zdrowotnej, a zwłaszcza obszarach medycyny, ochrony zdrowia i zdrowego odżywiania. Autorka newsów, poradników, wywiadów z ekspertami i relacji. Uczestniczka największej Ogólnopolskiej Konferencji Medycznej "Polka w Europie", organizowanej przez Stowarzyszenie "Dziennikarze dla Zdrowia", a także specjalistycznych warsztatów i seminariów dla dziennikarzy realizowanych przez Stowarzyszenie.
Poszerzenie komór bocznych dotyczy szczególnie strony prawej, dodatkowo zaobserwowano wyraźne przesunięcie pionowe i poziome tych struktur. U chorych na schizofrenię wzrasta krzywizna górnych i dolnych powierzchni komór oraz zaznacza się istotny wzrost szerokości obszarów przednich i tylnych (Meduri i wsp. 2010).
poszerzenie komory bocznej mózgu przyczyny
