W przypadku ewidencji kosztów tej działalności wyłącznie w zespole 4 i opracowywania rachunku zysków i strat w wersji porównawczej, do przywrócenia równowagi w kręgu kosztów stosuje się tylko konto 79-0. Jednostki sporządzające rachunek zysków i strat w wersji kalkulacyjnej mogą nie prowadzić kont 79-0 i 79-1.
W spółce komandytowej podatnikiem podatku dochodowego jest indywidualnie każdy ze wspólników. Zgodnie bowiem z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 tej ustawy. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Analogiczne uregulowania zawiera art. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Tym samym w przypadku spółki komandytowej, niebędącej osobą prawną, podatnikami podatku dochodowego są wspólnicy tej spółki. Ciężar ekonomiczny tego podatku obciąża zatem wspólników, a nie spółkę.
Rachunek zysków i strat (RZiS) jest kluczowym elementem sprawozdania finansowego jednostki gospodarczej. Może być sporządzony w wersji porównawczej lub kalkulacyjnej. W wersji kalkulacyjnej koszty są klasyfikowane według miejsc powstawania, a w wersji porównawczej według rodzajów. RZiS składa się z przychodów, kosztów, zysków Błędy w sprawozdaniu finansowym dotyczą uznawania, ujmowania, wyceny, prezentacji lub ujawnień poszczególnych pozycji bilansu oraz rachunku zysków i strat jednostki. Wykryte w danym roku obrotowym błędy dzielą się na: - popełnione w bieżącym okresie rachunkowym oraz - popełnione w latach poprzednich. Z punktu widzenia wpływu popełnionego błędu na stopień zniekształcenia sprawozdania finansowego, mogą zostać rozpoznane błędy istotne i nieistotne. Natomiast rozpatrując błąd pod kątem celu popełnienia, istnieją błędy świadome oraz popełnione bez udziału woli, przypadkowe. Na szczególną uwagę zasługują błędy istotne, które zostały popełnione bez względu na celowość, bądź nieistotne, popełnione celowo. Po pierwsze – istotność Ocena czy dany błąd jest istotny, czy nie, leży w gestii kierownika jednostki. Stosowne zapisy w tym zakresie powinny zostać zawarte w zasadach (polityce) rachunkowości firmy. Ponieważ sama ustawa o rachunkowości (dalej: uor) nie zawiera szczegółowych zasad ustalania poziomu istotności, podpowiedzią w tym zakresie mogą być metody stosowane przez firmy audytorskie >patrz ramka. W jaki sposób księgować Korekta błędów w księgach rachunkowych następuje: - w wyniku finansowym bieżącego roku - dla błędów, które zostały popełnione w bieżącym okresie i uznane przez jednostkę za istotne, a informację o popełnionym błędzie jednostka powzięła przed zatwierdzeniem sprawozdania finansowego; - w wyniku finansowym lat ubiegłych, poprzez korektę kapitałów (funduszy) własnych w pozycji „Zysk (strata) z lat ubiegłych" – dla błędów, które zostały popełnione w poprzednich latach obrotowych. Przed ujęciem korekty w księgach konieczna jest weryfikacja istotności popełnionego błędu i jego wpływu na zatwierdzone uprzednio sprawozdanie finansowe. Pojęcie „błąd lat ubiegłych" zostało zdefiniowane zarówno w polskich, jak i międzynarodowych przepisach. Ustawa o rachunkowości mianem błędów lat ubiegłych określa błędy, w następstwie których nie można uznać sprawozdania finansowego za spełniające wymagania rzetelnego i jasnego przedstawienia sytuacji majątkowej, finansowej oraz wyniku finansowego. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ Bardziej szczegółowo tematyka błędu została opisana w KSR nr 7 „Zmiany zasad (polityki) rachunkowości, wartości szacunkowych, poprawianie błędów, zdarzenia następujące po dniu bilansowym – ujęcie i prezentacja", gdzie błędy popełnione w poprzednich latach obrotowych to „pominięcia lub nieprawidłowości w sprawozdaniach finansowych jednostki za poprzedni rok bądź wcześniejsze lata obrotowe, powodujące istotne zniekształcenie danych sprawozdawczych zawartych w zatwierdzonych sprawozdaniach finansowych za poprzednie lata, w wyniku którego sprawozdania te nie mogą być uznane za jasno i rzetelnie przedstawiające sytuację finansową , majątkową i wynik finansowy jednostki." W przepisach międzynarodowych (MSR 8 „Zasady (polityka) rachunkowości, zmiany wartości szacunkowych i korygowanie błędów") błędy poprzedniego okresu to „pominięcia lub zniekształcenia w sprawozdaniach finansowych jednostki, które miały miejsce w poprzednim okresie bądź też w kilku poprzednich okresach". Zarówno regulacje krajowe, jak i międzynarodowe, wskazują, że błędy są wynikiem braku uwzględnienia lub błędnej interpretacji wiarygodnych informacji, które w momencie zatwierdzenia sprawozdań finansowych były dostępne, lub co do których można by zasadnie oczekiwać, że zostaną otrzymane i uwzględnione w toku sporządzania tych sprawozdań finansowych. Pomyłki i ...oszustwa Najczęstszą przyczyną powstania błędów są pomyłki arytmetyczne, niewłaściwe zastosowanie zasad (polityki) rachunkowości, niedopatrzenia bądź oszustwa. Uwaga! Zmiany wartości szacunkowych, skutki zmiany przyjętych zasad (polityki) rachunkowości spowodowanej zmianą przepisów o rachunkowości lub dokonanej z inicjatywy jednostki oraz skutki zdarzeń, o których, mimo zachowania należytej staranności, jednostka nie mogła wiedzieć, w wyniku czego nie zostały uwzględnione w poprzednich sprawozdaniach finansowych, nie są korektą błędów. Przepisy odnoszą się również do pojęcia wagi błędów, które uznaje się za istotne, jeśli pojedynczo lub łącznie mogą wpłynąć na decyzje gospodarcze podejmowane na podstawie analizy sprawozdania finansowego przez jego użytkowników. Jednostka każdorazowo musi wziąć pod uwagę łącznie skutki rozpatrywanych błędów. O ile każdy błąd z osobna może być nieistotny, o tyle ich łączny wpływ na sprawozdanie finansowe powoduje zniekształcenie, które może wprowadzić czytelnika w błąd. Porównywalność danych Ujęcie korekty błędu lat ubiegłych w księgach rachunkowych nie może zakłócać porównywalności danych zawartych w sprawozdaniach finansowych. W celu zapewnienia porównywalności danych dotyczących prezentowanych okresów jednostka stosuje retrospektywne podejście w pierwszym po stwierdzeniu błędów lat ubiegłych okresie sprawozdawczym. Polega ono na przekształceniu danych porównawczych dotyczących poprzedniego okresu bądź salda otwarcia aktywów, zobowiązań i kapitału własnego najwcześniejszego okresu, dla którego takie przekształcenie jest możliwe do wykonania. Przed wprowadzeniem korekty błędu w księgach jednostka powinna ocenić czy wykryty błąd jest na tyle istotny, że ewentualne ujęcie błędu lat ubiegłych w wyniku bieżącego roku miałoby znaczący wpływ na rzetelność i jakość przedstawionego sprawozdania finansowego. Dostępne są następujące warianty wprowadzenia korekty: 1. Podejście retrospektywne – przekształcenie danych porównawczych w taki sposób, jak gdyby zdarzenie uznane za błąd istotny w poprzednich latach obrotowych było ujęte poprawnie. Korekta jest możliwa dla najwcześniejszego prezentowanego okresu bądź w sytuacji, kiedy jest to niewykonalne, dla okresu najwcześniejszego, dla którego retrospektywne przekształcenie danych jest możliwe poprzez wprowadzenie salda otwarcia aktywów, zobowiązań i kapitału własnego jako danych porównawczych; 2. Podejście prospektywne – ustalenie skutku błędu w poprzednich okresach jest niewykonalne, nie następuje przekształcenie danych porównawczych. Poza odpowiednią korektą danych prezentowanych w bilansie jednostki i zestawieniu zmian w kapitale własnym, informacja o błędzie lat ubiegłych powinna się znaleźć w dodatkowych informacjach i objaśnieniach. Ujawnienia wymaga zatem między innymi rodzaj popełnionego błędu bądź kwota korekty. Gdy ustalenie kwot korekt jest niewykonalne, w informacji dodatkowej umieszcza się także informacje o popełnionym błędzie oraz wyjaśnienie przyczyny braku możliwości ujęcia odpowiednich korekt. Przykład Rokiem obrotowym jednostki jest rok kalendarzowy: 1 stycznia – 31 grudnia 2015 r. Sprawozdanie finansowe za ten rok zostało sporządzone 20 stycznia 2016 r., a zatwierdzone 20 kwietnia 2016 r. W maju 2016 roku, czyli już po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego za 2015 r. wpłynęła do spółki faktura korygująca od głównego dostawcy na kwotę 100 000 zł. Faktura dotyczyła przyznanego przez dostawcę bonusu od zakupionych w 2015 roku materiałów, który został naliczony po przekroczeniu progów określonych w stosownej umowie dostawy. Kwota bonusu została uznana zarówno przez spółkę, jak i biegłego rewidenta, badającego sprawozdanie finansowe za rok 2016 za kwotę istotnie wpływającą na kształt sprawozdania finansowego. Czy kwotę przyznanego przez dostawcę bonusu należy ująć w wyniku bieżącego roku obrotowego (2016), czy skorygować wynik lat ubiegłych? W tym przypadku decydujące wydaje się to, że warunki przyznania bonusu zostały uregulowane w formie pisemnej umowy. Należy zatem przyjąć, że przy zachowaniu należytej staranności, jednostka – znając warunki przyznania bonusu – powinna uwzględnić odpowiednie szacunki już w momencie sporządzania sprawozdania finansowego za rok 2015. Ponieważ kwota błędu została uznana za istotną, jednostka powinna ująć w księgach roku 2016 kwotę wynikającą z faktury korekty księgując ją: Wn „Rozrachunki z dostawcami" Ma „Zysk (strata) lat ubiegłych". Tym samym, w momencie sporządzania sprawozdania finansowego za rok 2016 jednostka uznała, że wynik roku 2015 został zaniżony o kwotę 100 000 zł, stąd jego korekta w pozycji „Zysk (strata) z lat ubiegłych". Jeśli bonus dotyczył częściowo materiałów, które znajdowały się na stanie zapasów na dzień 31 grudnia 2015 r., to w odpowiedniej części należy skorygować wartość zapasów w sprawozdaniu finansowym za rok 2015, pomniejszając wartość błędu ujętego w pozycji „Zysk (strata) z lat ubiegłych". W przypadku uznania błędu jako nieistotnie zniekształcającego sprawozdanie finansowe, należy go ująć w wyniku bieżącego roku obrotowego (2016) w pozycji rachunku zysków i strat „Zużycie materiałów i energii". Podobne rozwiązanie należałoby przyjąć, jeśli warunki przyznania bonusu za rok 2015 zostałyby uregulowane po zatwierdzeniu sprawozdania finansowego. W takim przypadku kierownik jednostki w momencie sporządzania sprawozdania finansowego za rok 2015 przy zachowaniu należytej staranności nie mógł przewidzieć ewentualnej faktury korygującej wartość zakupów w roku 2015. Przykład Rokiem obrotowym jednostki jest rok kalendarzowy: 1 stycznia – 31 grudnia 2015 r. Sprawozdanie finansowe za ten rok zostało sporządzone 20 stycznia 2016 r., a zatwierdzone 20 kwietnia 2016 r. Na dzień bilansowy 31 grudnia 2015 r. jednostka posiada należność handlową na kwotę 500 000 zł. Na dzień bilansowy należność ta jest przeterminowana powyżej 180 dni, co zgodnie z zapisami polityki rachunkowości skutkowało utworzeniem odpisu aktualizującego w wysokości 50 proc., tj. do kwoty 250 000 zł. Po zatwierdzeniu sprawozdania za 2015 r., w maju 2016 roku, dłużnik został postawiony w stan likwidacji. Jednostka powinna zatem powiększyć odpis aktualizujący o kwtę 250 000 zł, obciążając wynik bieżącego roku obrotowego. Zgodnie z zapisami KSR 7 w omawianym przypadku nie zachodzi przesłanka błędu roku ubiegłego w postaci niedoszacowania odpisu aktualizującego na dzień 31 grudnia 2015 r., pomimo uznania błędu za istotny. Przykład Rokiem obrotowym jednostki jest rok kalendarzowy: 1 stycznia – 31 grudnia 2015 r. Sprawozdanie finansowe za ten rok zostało sporządzone 20 stycznia 2016 r., a zatwierdzone 20 kwietnia 2016 r. W maju 2016 r. jednostka po raz pierwszy przeprowadziła weryfikację przyjętych w latach ubiegłych stawek amortyzacyjnych środków trwałych. Pomimo przesłanek, że koszty amortyzacji już w latach ubiegłych nie odpowiadały okresowi ekonomicznej użyteczności środków trwałych, zdarzenie to należy traktować prospektywnie, korygując odpisy amortyzacyjne od 1 stycznia 2017 roku. Warto skonsultować Odpowiednie ujęcie błędu lat ubiegłych w księgach rachunkowych powinno zostać poprzedzone rozważeniem wpływu błędu na obraz sytuacji finansowej i majątkowej jednostki, wynikającej ze sprawozdania finansowego. W przypadku, gdy sprawozdanie finansowe podlega obowiązkowi badania, zalecane jest skonsultowanie z biegłym rewidentem zarówno metodologii ujęcia błędu w księgach rachunkowych, jak również istotności wpływu błędu na kształt sprawozdania finansowego. Procent przychodów, sumy bilansowej bądź wyniku Najczęściej przy badaniu sprawozdań finansowych poziom istotności ustalany jest jako procent określonej wartości bazowej, którą mogą być: - przychody ze sprzedaży, - suma bilansowa lub - wynik brutto. Jako poziom istotności można zastosować 1 proc. przychodów ze sprzedaży, 1 proc. sumy bilansowej lub 5 proc. zysku brutto. Zalecane jest jednak skonsultowanie metodologii wyliczenia poziomu istotności z biegłym rewidentem badającym sprawozdania finansowe, ponieważ specyfika działalności jednostki nie jest tu bez znaczenia. Różnice między przepisami krajowymi oraz międzynarodowymi Zasadniczą różnicą miedzy przepisami krajowymi a MSR jest granica czasu, do kiedy stwierdzenie popełnienia błędu w poprzednich latach obrotowych wymaga jego usunięcia w księgach i sprawozdaniu finansowym danego roku sprawozdawczego. KSR 7 wskazuje na moment zatwierdzenia sprawozdania finansowego, natomiast MSR 8 na moment zatwierdzenia sprawozdania finansowego do udostępnienia, który wyprzedza przynajmniej o 15 dni moment zatwierdzenia sprawozdania według przepisów krajowych. Rachunek zysków i strat jest narzędziem, które pozwala przedsiębiorstwom śledzić tworzenie się wyniku finansowego. Może być sporządzany w różnych formach i prezentuje przychody i koszty w grupach. Analiza rachunku zysków i strat jest przydatna do kontroli, analizy struktury przychodów i kosztów oraz badania relacji między Podatnicy podatku dochodowego od osób prawnych, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, do końca marca br. powinni złożyć zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu lub poniesionej straty za rok 2013. Zeznanie to muszą złożyć podmioty, które na podstawie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej: ustawa o CIT) są podatnikami tego podatku, przede wszystkim osoby prawne. Warto w tym miejscu wspomnieć też o spółce komandytowo-akcyjnej, która wprawdzie jest od 1 stycznia 2014 r. nowym podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych, jednak w poprzednim roku jeszcze nim nie była, zatem będzie sporządzać to rozliczenie dopiero w 2015 roku. Trzeba również zauważyć, że niektóre podmioty mimo podlegania ustawie o CIT nie mają obowiązku składania zeznania rocznego. Odnosi się to przede wszystkim do jednostek zwolnionych podmiotowo od tego podatku, wymienionych w art. 6 ust. 1 ustawy o CIT (np. jednostek budżetowych). Omawiana powinność nie ciąży również na podmiotach osiągających przychody, do których nie stosuje się przepisów ustawy o CIT. Chodzi tutaj o wymienione w art. 2 ustawy o CIT przychody z działalności rolniczej. Wspomniane podmioty nie muszą składać zeznania rocznego jedynie wtedy, gdy oprócz wcześniej wskazanych nie osiągnęły żadnych innych przychodów. Od obowiązku złożenia zeznania rocznego nie zwalnia natomiast okoliczność, że podatnik nie osiągnął w okresie rozliczeniowym przychodów ani nie poniósł żadnych kosztów ich uzyskania. W takim przypadku należy złożyć „zerowy” CIT-8. Interpretacja IS – obowiązek złożenia zeznania rocznego Brak jakichkolwiek przychodów i kosztów uzyskania przychodów nie wyłącza obowiązku złożenia zeznania podatkowego CIT-8. Poza wyjątkami wskazanymi w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT – w ustawie tej nie istnieje bowiem żaden przepis, który by zwalniał podatnika z tego obowiązku. Interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 19 sierpnia 2010 r. (nr IPPB5/423-307/10-4/AM) 1. Wybór odpowiedniego formularza Aby rozliczyć się z podatku, należy pobrać odpowiedni druk w urzędzie skarbowym albo skorzystać z tzw. aktywnych druków dostępnych w internecie lub na nośnikach CD. Przy czym przez wybór odpowiedniego druku należy rozumieć nie tylko skorzystanie z formularza o odpowiednim oznaczeniu (np. CIT-8), ale także z właściwej (tj. kolejnej) jego wersji. Warto zatem podkreślić to, że aktualne wzory zeznań rocznych składanych przez podatników CIT określono w rozporządzeniu ministra finansów z 25 listopada 2011 r. w sprawie określenia wzorów deklaracji, zeznania, oświadczenia oraz informacji podatkowych obowiązujących w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych ( nr 265, poz. 1575). W świetle powołanego aktu prawnego w rozliczeniu podatku dochodowego od osób prawnych za 2013 rok należy stosować formularze o następujących oznaczeniach: CIT-8 (21) – zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, CIT-8A (8) – zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatkową grupę kapitałową – podatnika podatku dochodowego od osób prawnych, CIT-8B (7) – o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) przez podatkową grupę kapitałową – podatnika podatku dochodowego od osób prawnych (w zależności od daty utworzenia grupy kapitałowej). 2. Określenie roku podatkowego Jedną z najważniejszych czynności przy wypełnianiu zeznania w imieniu podatników CIT jest określenie roku podatkowego, którego to zeznanie dotyczy. Inaczej niż w zeznaniach PIT, w których po prostu wpisuje się konkretny rok kalendarzowy – w formularzu CIT-8 dokonuje się tego poprzez wskazanie, od kiedy (poz. 4) do kiedy (poz. 5) trwał rok podatkowy jednostki. W każdej z wymienionych pozycji należy wpisać dzień, miesiąc i rok wyznaczające początek oraz koniec okresu rozliczeniowego przyjętego przez podatnika składającego zeznanie roczne. Taka konstrukcja tej części formularza znajduje uzasadnienie w przepisach ustawy o CIT odnoszących się do roku podatkowego. Choć zazwyczaj dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, to jednak podatnik może wybrać jako swój rok podatkowy okres niepokrywający się z rokiem kalendarzowym. O fakcie tym jednak musi być zapis w: statucie albo umowie spółki, albo innym dokumencie odpowiednio regulującym jego zasady ustrojowe. Podatnik musi ponadto zawiadomić o swoim wyborze właściwego naczelnika urzędu skarbowego. Wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych 12 miesięcy kalendarzowych. Inne zasady dotyczące określania roku podatkowego przewidziano w stosunku do podatników rozpoczynających działalność. W takim przypadku 1. rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych (art. 8 ust. 2 ustawy o CIT). W przypadku natomiast podjęcia po raz pierwszy działalności w drugiej połowie roku kalendarzowego i wybrania roku podatkowego pokrywającego się z rokiem kalendarzowym, pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęto działalność. W razie zmiany roku podatkowego za pierwszy po zmianie uważa się okres od 1. miesiąca następującego po zakończeniu poprzedniego roku podatkowego do końca roku podatkowego nowo przyjętego. Okres ten nie może być krótszy niż 12 i dłuższy niż 23 kolejne miesiące kalendarzowe. Jeszcze inaczej określa się rok podatkowy w sytuacji, gdy z odrębnych przepisów wynika obowiązek zamknięcia ksiąg rachunkowych (sporządzenia bilansu) przed upływem przyjętego przez podatnika roku podatkowego (zob. art. 8 ust. 6 ustawy o CIT). Od przyjętego przez podatnika roku podatkowego będzie więc zależeć termin, w którym powinien złożyć zeznanie roczne. Zeznanie o wysokości uzyskanego w roku podatkowym dochodu lub poniesionej straty powinno być przekazane fiskusowi do końca 3. miesiąca następującego po roku podatkowym, za który jest ono składane (art. 27 ust. 1 ustawy o CIT). Zatem przedsiębiorcy rozliczający CIT, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, mają obowiązek złożyć zeznanie w terminie do 31 marca. Przy czym zgodnie z ustawą Ordynacja podatkowa (dalej: op) jeśli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy (art. 12 § 5 op). Termin złożenia zeznania Podatnicy, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym, zeznanie CIT-8 za 2013 rok powinni złożyć do 31 marca 2014 r. W ich przypadku znajdzie zastosowanie ogólna reguła określona w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT, w myśl której termin do złożenia zeznania upływa z końcem 3. miesiąca roku podatkowego następującego po tym, którego to zeznanie dotyczy. Przykład Spółka za rok podatkowy przyjęła okres trwający od 1 września do 31 sierpnia. Wobec tego zeznanie CIT-8 za rok podatkowy trwający od 1 września 2013 r. do 31 sierpnia 2014 r. spółka powinna złożyć najpóźniej 1 grudnia 2014 r. (koniec listopada br. przypada bowiem w niedzielę). W pozycji 4 zeznania jednostka wpisze (początek roku podatkowego), a w pozycji 5 – (koniec roku podatkowego). 3. Wskazanie urzędu oraz celu złożenia formularza Podatnik wypełniający część A formularza CIT-8 powinien w nim wskazać urząd skarbowy, do którego adresowane jest zeznanie, oraz określić cel złożenia formularza. Zeznanie roczne wraz z załącznikami należy złożyć do urzędu skarbowego właściwego ze względu na adres siedziby przedsiębiorcy (jeśli jest ona położona na terytorium Polski). Siedzibę określa się na podstawie odpowiedniego rejestru, a w przypadku, gdy adres siedziby nie został ujawniony w rejestrze – bierze się pod uwagę siedzibę wynikającą ze statutu lub odpowiedniej umowy. Taki sposób ustalania organu podatkowego, do którego należy złożyć wspomniane zeznanie, wynika z § 2 rozporządzenia ministra finansów z 22 sierpnia 2005 r. w sprawie właściwości organów podatkowych ( nr 165, poz. 1371 ze zm.). Nieco inaczej właściwość organu do złożenia zeznania rocznego ustala się w sytuacjach, gdy mamy do czynienia z podatkową grupą kapitałową. W przypadku tego rodzaju podatników decydujący jest tutaj adres siedziby spółki reprezentującej grupę, wskazanej w umowie o jej utworzeniu. Odmienne zasady obowiązują też w tym zakresie przedsiębiorców mających siedzibę za granicą, a prowadzących działalność gospodarczą na terytorium Polski (czyli nierezydentów). W ich przypadku organem upoważnionym do przyjęcia zeznania będzie bowiem urząd skarbowy właściwy dla opodatkowania podmiotów zagranicznych. W każdym województwie wyznaczony jest jeden urząd skarbowy do obsługi takich podmiotów. O tym zaś, do którego z nich powinno trafić zeznanie, decyduje miejsce prowadzenia przez te podmioty działalności gospodarczej. Wykaz wspomnianych urzędów zawarto w § 6 ww. rozporządzenia ministra finansów. Przykładowo w województwie dolnośląskim takim wyznaczonym organem jest naczelnik dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, w województwie małopolskim – naczelnik małopolskiego Urzędu Skarbowego w Krakowie, w województwie mazowieckim – naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, a w województwie świętokrzyskim – naczelnik świętokrzyskiego Urzędu Skarbowego w Kielcach. Jeżeli jednak tego rodzaju „zagraniczny” podatnik prowadzi działalność gospodarczą na terenie więcej niż jednego województwa, właściwy miejscowo do złożenia zeznania będzie naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie. Wskazanie celu złożenia formularza odbywa się przez zaznaczenie w pozycji 7 zeznania CIT-8 kwadratu nr 1– jeśli składane jest zeznanie, bądź kwadratu nr 2 – w razie jego korekty. 4. Wpisanie danych identyfikacyjnych podatnika Kolejna ważna część zeznania wymagająca wypełnienia, to część B. Umieszcza się w niej dane identyfikujące podatnika, takie jak: pełna nazwa, REGON, adres siedziby (w tym: kraj, województwo, powiat, gminę, ulicę, numer domu, numer lokalu, miejscowość, kod pocztowy, pocztę). W omawianej części trzeba też poinformować o tym, czy podatnik korzystał w roku podatkowym ze zwolnienia od wpłacania zaliczek (lub utraty prawa do zwolnienia), o którym mowa w art. 25 ust. 11-16 ustawy o CIT (poz. 20) oraz czy był zobowiązany do przygotowania dokumentacji transakcji z podmiotami powiązanymi (poz. 21). Krąg podatników sporządzających tego rodzaju dokumentację został określony w art. 9a ustawy o CIT. Oczywiście nie należy również zapominać o wpisaniu NIP podatnika (w poz. 1 formularza CIT-8). 5. Ustalenie załączników Oprócz jednego ze wspomnianych wcześniej druków zeznań rocznych (np. CIT-8) podatnicy często muszą także złożyć stosowne załączniki. Podstawowymi dokumentami składanymi wraz z tego rodzaju zeznaniami są: CIT-8/O (8) – informacja o odliczeniach od dochodu i od podatku oraz o dochodach wolnych i zwolnionych od podatku, CIT-D (3) – informacja podatnika podatku dochodowego od osób prawnych o otrzymanych/przekazanych darowiznach. Ponadto do rocznego zeznania CIT niektóre jednostki dołączają: SSE-R (4) – rozliczenie podatku dochodowego od dochodów osiąganych z tytułu prowadzenia działalności na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, CIT-ST (7) – informację podatnika do ustalenia należnych jednostkom samorządu terytorialnego dochodów z tytułu udziału we wpływach z podatku dochodowego od osób prawnych. Podatnicy szczególnie często zapominają o dołączeniu ostatniego z wymienionych formularzy. Przypomnijmy zatem, że powinność dołączania załącznika CIT-ST do zeznania CIT-8 spoczywa na przedsiębiorcach mających zakłady (oddziały) położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż właściwa dla ich siedziby (art. 28 ust. 1 ustawy o CIT). Mówiąc w uproszczeniu, składają go firmy, które mają co najmniej jeden zakład (oddział) w innej gminie niż ta, w której znajduje się siedziba firmy. Podstawowym celem składania tego rodzaju informacji jest umożliwienie jednostkom samorządu terytorialnego określenia, jaka część dochodu z tytułu udziału we wpływach z CIT powinna być przekazywana do budżetu jednostki, na obszarze której znajduje się zakład (oddział), proporcjonalnie do liczby osób zatrudnionych w nim na podstawie umowy o pracę. Załącznikiem do CIT-ST jest formularz CIT-ST/A będący informacją o zakładach (oddziałach) podatnika. Jak pokazuje praktyka, przedsiębiorcy mają wiele wątpliwości odnośnie do powinności składania tego rodzaju dokumentów wraz z zeznaniem rocznym. W dużym stopniu wynikają one z faktu, że definicja zakładu (oddziału) stosowana na użytek powyższego przepisu jest inna niż powszechnie przyjęta do celów podatkowych. Określono ją w art. 10 ust. 3 ustawy z 13 listopada 2003 r. o dochodach jednostek samorządu terytorialnego (tekst jedn.: z 2010 r. nr 80, poz. 526). W świetle tej regulacji zakładem (oddziałem) jest określone w umowie o pracę miejsce wykonywania pracy, położone na obszarze jednostki samorządu terytorialnego innej niż jednostka samorządu terytorialnego właściwa dla siedziby podatnika (art. 10 ust. 3). Zatem jeśli jednostka zatrudnia pracowników, których miejsce wykonywania pracy określone w umowach o pracę jest inne niż miejsce jej siedziby (tj. znajduje się np. na terenie innej gminy) to powinna złożyć CIT-ST. Nie przesądza to natomiast automatycznie o obowiązku dołączenia CIT-ST/A. Jak bowiem podkreślały w swoich wyjaśnieniach organy podatkowe, jeśli określone miejsce wykonywania pracy nie jest organizacyjnie wyodrębnionym zakładem (oddziałem) to przedsiębiorca powinien złożyć CIT-ST. Nie ma natomiast obowiązku składania CIT-ST/A. Za przykład może tutaj posłużyć interpretacja indywidualna dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 5 lutego 2010 r. (nr IPPB5/423-730/09-4/AS) wydana na wniosek przedsiębiorcy zatrudniającego telepracowników. Interpretacja izby skarbowej Miejsce wykonywania obowiązków telepracownika nie należy traktować jak zakładu Ze względu na fakt, że miejsca, z których pracownicy spółki pracujący w domu świadczą swoją pracę, nie są organizacyjnie wyodrębnionym zakładem ani jego zorganizowaną częścią, to znaczy nie jest to organizacyjnie i finansowo wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, które zarazem mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące te zadania, po stronie spółki nie powstaje obowiązek składania formularza CIT-ST/A Informacja o zakładach (oddziałach). Interpretacja dyrektora IS w Warszawie z 5 lutego 2010 r., nr IPPB5/423-730/09-4/AS Z kolei podatnicy, którzy uzyskali od ministra finansów decyzję o uznaniu prawidłowości wyboru i stosowania metody ustalania ceny transakcyjnej pomiędzy podmiotami powiązanymi – do zeznania rocznego powinni także dołączyć sprawozdanie o realizacji uznanej metody ustalania ceny transakcyjnej. Taki obowiązek nakłada na nich art. 27 ust. 3 ustawy o CIT. Informację o załącznikach, ze wskazaniem liczby składanych druków, należy podać w części Cformularza CIT-8. Niektóre podmioty oprócz obowiązku złożenia zeznania rocznego (wraz z wymaganymi przez przepisy załącznikami) powinny także przekazać do urzędu skarbowego dodatkowe dokumenty. Chodzi o: zatwierdzone sprawozdanie finansowe (dla podmiotów zobowiązanych do jego sporządzenia), opinię i raport podmiotu uprawnionego do badania sprawozdań finansowych (jeśli sprawozdanie finansowe obowiązkowo podlega badaniu przez biegłego rewidenta), w przypadku spółek kapitałowych (spółek z oraz spółek akcyjnych) – odpis uchwały zgromadzenia zatwierdzającej sprawozdanie finansowe. Wskazane dokumenty należy złożyć w urzędzie skarbowym w terminie 10 dni od daty zatwierdzenia rocznego sprawozdania finansowego (art. 27 ust. 2 ustawy o CIT). Podatnicy często nie wiedzą, czy do urzędu trzeba przekazać sprawozdanie już zatwierdzone, czy też należy złożyć dokument nawet bez takiego statusu – wraz z zeznaniem rocznym. Ich wątpliwości biorą się stąd, że zgodnie z ustawą o rachunkowości (dalej: UoR) sporządzenie rocznego sprawozdania finansowego powinno być dokonane nie później niż w ciągu 3 miesięcy od dnia bilansowego (art. 52 UoR). Jeśli więc rok obrotowy pokrywa się z kalendarzowym, należy to zrobić do 31 marca. Zatwierdzenie sprawozdania finansowego musi natomiast nastąpić nie później niż 6 miesięcy od dnia bilansowego (art. 53 ust. 1 UoR). Gdy rok obrotowy pokrywa się z kalendarzowym, należy to zatem uczynić do 30 czerwca. Podobne regulacje zawiera ustawa – Kodeks spółek handlowych (dalej: KSH), w której mowa o tym, że spółki kapitałowe na zatwierdzenie sprawozdania finansowego mają 6 miesięcy, począwszy od końca roku obrotowego (art. 231 i 395 KSH). Oznacza to, że na dzień złożenia zeznania rocznego CIT-8 sprawozdanie jednostki może być jeszcze niezatwierdzone. Ze względu na zbieżność ustawowych terminów do sporządzenia sprawozdania finansowego oraz złożenia CIT-8 można się spotkać z poglądami, że wspomniane sprawozdanie (choćby nie było jeszcze zatwierdzone) powinno być dołączane do składanego w urzędzie skarbowym zeznania, o którym mowa. Taka jest też dość często spotykana praktyka, której uzasadnieniem jest fakt, że terminowo przygotowane sprawozdanie finansowe to podstawa do przygotowania zeznania CIT-8, a przynajmniej znacznie ułatwia jego sporządzenie. Wspomniana praktyka nie wynika jednak z obowiązujących przepisów. Nie wspominają one bowiem o tym, że sprawozdania finansowe mają być składane łącznie z zeznaniami CIT-8. Wręcz przeciwnie. Zapis art. 27 ust. 2 ustawy o CIT, zgodnie z którym sprawozdanie finansowe należy złożyć w urzędzie skarbowym w terminie 10 dni od daty jego zatwierdzenia, jednoznacznie wskazuje na brak takiego obowiązku. Także w aktualnym wzorze formularza CIT-8 nie wymieniono sprawozdania finansowego jako załącznika do niego. Dlatego należy uznać, że fiskus nie może domagać się od podatników składania wraz z zeznaniem niezatwierdzonych sprawozdań finansowych. Przykład – załączenie sprawozdania finansowego do rozliczenia CIT-8 Spółka 27 marca 2014 r. sporządziła sprawozdanie finansowe, a następnie na jego podstawie zeznanie roczne za ubiegły rok (CIT-8). Rok podatkowy spółki pokrywał się z rokiem kalendarzowym. Wspomniane zeznanie zostało złożone w urzędzie skarbowym 31 marca 2014 r. Spółka nie dołączyła do niego sprawozdania finansowego, które w tym czasie nie było jeszcze zatwierdzone. Do zatwierdzenia sprawozdania doszło 29 kwietnia 2014 r. Następnie w dniu 7 maja br. jednostka złożyła je do urzędu skarbowego wraz z innymi wymaganymi przez przepisy dokumentami. Z rocznym sprawozdaniem finansowym nie należy utożsamiać sprawozdania z działalności sporządzanego przez kierownika jednostki (art. 49 UoR). Przypomnijmy, że na to pierwsze składają się: bilans, rachunek zysków i strat, a także informacja dodatkowa, obejmująca wprowadzenie do sprawozdania finansowego oraz dodatkowe informacje i objaśnienia (art. 45 ust. 2 UoR). Natomiast sprawozdanie z działalności sporządzone przez kierownika jednostki – traktowane wprawdzie jako uzupełnienie rocznego sprawozdania finansowego, ale nie będące jego formalnym elementem – nie musi być przekazywane do urzędu skarbowego. 6. Obliczenie należnego podatku Kolejnym etapem sporządzania zeznania rocznego jest dokonanie odpowiednich rozliczeń, w częściach od D do K formularza CIT-8. W tym celu w poz. 27 trzeba wpisać wszystkie przychody ze źródeł przychodów położonych na terytorium RP, tj. zarówno opodatkowane, jak i zwolnione od podatku. Natomiast w poz. 31 wpisuje się koszty uzyskania przychodów ze źródeł położonych na terytorium RP. Pozycja 32 służy do ujęcia kosztów uzyskania przychodów dotyczących przychodów wymienionych w poz. 28 (tj. przychodów ze źródeł położonych za granicą), a pozycja 33 – innych niż określone w poz. 28. Po ustaleniu wysokości przychodów (w części i kosztów (w części obliczana jest różnica pomiędzy kwotą przychodów (wykazanych w poz. 30) a kwotą kosztów ich uzyskania (określonych w poz. 34). Otrzymany wynik jest dochodem (poz. 35) lub stratą (poz. 36). W części E formularza CIT-8 następuje ustalenie podstawy opodatkowania/straty. Wykazuje się tu zwolnienia i odliczenia, które należy przenieść z poz. 20 ( wymienione w art. 17 ustawy o CIT) z poz. 49 (darowizny) oraz z poz. 52 (wydatki inwestycyjne) załącznika CIT-8/O. Podstawa opodatkowania (wykazana w poz. 44) zmniejszana jest o wydatki poniesione na nabycie nowych technologii (art. 18b ustawy o CIT). Zwiększa się ją natomiast o kwoty odliczeń dokonanych w poprzednich latach (wydatków inwestycyjnych oraz z tytułu nabycia nowych technologii) w związku z utratą prawa do odliczeń. Ostateczną podstawę opodatkowania/stratę wykazuje się w części Następnie w części F oblicza się podatek należny. Aby tego dokonać, należy przemnożyć podstawę opodatkowania przez stawkę podatku, która w 2013 roku wynosiła 19%. Otrzymaną w ten sposób kwotę wykazuje się w poz. 54 formularza. W dalszej kolejności z poz. 64 załącznika CIT-8/O trzeba przenieść do poz. 55 formularza CIT-8 odliczenia od podatku. Należne zaliczki, miesięczne lub kwartalne wykazuje się odpowiednio w części G (poz. 59-82) lub w części H (poz. 83-91) omawianego formularza. Natomiast w poz. 94 wpisuje się sumę zaliczek, które podatnik zapłacił. Różnica pomiędzy podatkiem należnym a zaliczkami należnymi wykazywana jest w części I zeznania (poz. 92-93) zaś część J jest przeznaczona do obliczenia nadpłaty bądź kwoty podatku do zapłaty (jako różnicy pomiędzy podatkiem należnym a sumą wpłaconych przez jednostkę zaliczek). W części K ujmuje się z kolei „inne zobowiązania podatkowe”. 7. Podpisanie wypełnionego formularza Aby można było mówić o poprawnie wypełnionym zeznaniu CIT-8, trzeba je jeszcze podpisać. W tym celu w części L formularza (poz. 101) należy podać imię i nazwisko osoby odpowiedzialnej za obliczenie podatku. Podpis zaś tej osoby (wraz z pieczątką i telefonem kontaktowym) powinien się znaleźć w pozycji 104. Ponadto zeznanie powinno być podpisane (z użyciem pieczątki) przez osobę lub osoby reprezentujące podatnika (poz. 102). W przypadku osób prawnych mogą to więc zrobić osoby zarządzające jednostką (np. członkowie zarządu w przypadku spółki z – zgodnie z art. 201 § 1 ksh) bądź upoważnione przez nich osoby, np. pełnomocnicy. Przy czym przepisy dopuszczają również możliwość podpisania zeznania rocznego przez specjalnie umocowanego w tym zakresie pełnomocnika (art. 80a op). Pełnomocnictwo do podpisywania deklaracji – bo o nim mowa – jest szczególnym rodzajem pełnomocnictwa, upoważniającym jedynie do złożenia podpisu na deklaracji, z wyłączeniem innych działań na rzecz podatnika. Podpisując zeznanie roczne, dana osoba składa jednocześnie oświadczenie, że znane są jej przepisy Kodeksu karnego skarbowego o odpowiedzialności za podanie danych niezgodnych z rzeczywistością i przez to narażenie na uszczuplenie podatku. 8. Złożenie zeznania Wypełniony formularz można bezpośrednio złożyć w urzędzie skarbowym albo wysłać za pośrednictwem poczty. Coraz bardziej popularne jest także składanie zeznań rocznych drogą elektroniczną. Nie należy zapominać o tym, że zgodnie z art. 12 § 6 op termin do złożenia zeznania będzie zachowany, jeśli przed jego upływem pismo zostanie wysłane w formie dokumentu elektronicznego do organu podatkowego, a nadawca otrzymał urzędowe potwierdzenie odbioru, nadane w polskiej placówce pocztowej operatora wyznaczonego w rozumieniu ustawy Prawo pocztowe, złożone w polskim urzędzie konsularnym. W przypadku skorzystania do złożenia CIT-8 z drogi pocztowej o zachowaniu terminu można mówić tylko wtedy, gdy pismo zostało wysłane za pośrednictwem Poczty Polskiej. W świetle bowiem przepisów ustawy – Prawo pocztowe to właśnie Poczta Polska obecnie realizuje w naszym kraju zadania tzw. operatora wyznaczonego, czyli obowiązanego do świadczenia usług powszechnych (art. 178 ust. 1 op). Wówczas datą złożenia zeznania będzie data stempla pocztowego. Oczywiście nie oznacza to, że zeznania nie wolno wysłać za pośrednictwem innego operatora pocztowego, np. z zagranicy, albo skorzystać z firmy kurierskiej. Jednak w takich przypadkach datą złożenia zeznania nie będzie data nadania, lecz dzień jego faktycznego wpływu do urzędu skarbowego. Jeśli więc podatnik postanowi wysłać przesyłkę z CIT-8, korzystając z usług innego operatora niż Poczta Polska, powinien to zrobić z odpowiednim wyprzedzeniem – tak aby 31 marca 2014 r. zeznanie znalazło się już w urzędzie skarbowym. Takiego problemu nie powinni natomiast mieć podatnicy, którzy zdecydują się na złożenie CIT-8 drogą elektroniczną. Możliwość składania w ten sposób wspomnianych zeznań rocznych wraz z załącznikami (z wykorzystaniem systemu e-Deklaracje) sprawia, że wypełniony formularz można wysłać nawet w ostatniej chwili tuż przed upływem wspomnianego wcześniej terminu. Należy jednak pamiętać o tym, że elektroniczne deklaracje CIT muszą być podpisane e-podpisem z kwalifikowanym certyfikatem. 9. Zapłata podatku W tym samym terminie, który został przewidziany do złożenia zeznania rocznego, podatnicy powinni również zapłacić należny podatek albo różnicę pomiędzy podatkiem należnym od dochodu wykazanego w zeznaniu a sumą należnych zaliczek za okres od początku roku (art. 27 ust. 1 ustawy o CIT). Oczywiście taki obowiązek powstanie tylko wówczas, gdy podatek wykazany w zeznaniu okaże się wyższy od sumy wpłaconych w ciągu roku zaliczek. Przy czym przepisy nie wymagają, aby wpłata podatku (różnicy) nastąpiła w dniu złożenia zeznania. Obydwa wskazane terminy biegną bowiem niezależnie od siebie. W praktyce oznacza to, że zgodnie z obowiązującym prawem podatek wolno zapłacić: przed dniem złożenia zeznania, w dacie złożenia zeznania, po dniu złożenia zeznania (nawet w ostatnim dniu 3-miesięcznego terminu, liczonego od początku roku następującego po danym roku podatkowym). Przykład – termin złożenia CIT-8 W spółce rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym. W dniu 28 lutego 2014 r. jednostka złożyła w urzędzie skarbowym zeznanie CIT-8 za 2013 rok. Z zeznania wynika podatek do zapłaty w kwocie zł. Podatnik uiścił go 31 marca br., dochowawszy tym samym terminu określonego w art. 27 ust. 1 ustawy o CIT. Podstawa prawna: art. 12 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: z 2012 r. poz. 749 ze zm.), art. 1, art. 8, art. 27, art. 28 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm.), art. 231 i art. 395 ustawy z 15 września 2000 r. – Kodeks spółek handlowych ( z 2013 r. poz. 1030). Kilka szybkich punktów: Punkt 1: Dla właściciela firmy, który nie jest księgowym, znaczenie dokładnego bilansu (i konkretnego związku między bilansem a rachunkiem zysków i strat) może być jednym z najtrudniejszych (i najważniejszych) pojęć do zrozumienia . Słyszę, jak mówisz: „Tak, tak, mówiłeś to wiele razy. Kluby sportowe mogą prowadzić swoją działalność na różny sposób. Prawo pozwala na utworzenie klubu sportowego w formie: – stowarzyszenia zarejestrowanego w KRS, – fundacji zarejestrowanej w KRS, – uczniowskiego klubu sportowego (UKS), – stowarzyszenia, które wpisuje się do ewidencji starosty, właściwego ze względu na miejsce, w którym klub ma siedzibę, – spółki kapitałowej, która podlega wpisowi do KRS (spółka ta może być np. spółką z o. o. lub spółką akcyjną). Jak widać, sposobów na utworzenie klubu sportowego jest kilka. Na wybór formy zarejestrowania klubu wpływ może mieć przede wszystkim zakres działań, które chce podjąć klub sportowy. Wynika to z faktu, że kluby sportowe powinny realizować zadania tylko w zakresie sportu. Jest to podstawowy warunek istnienia klubu sportowego. Tylko rejestracja w KRS daje klubowi sportowemu możliwość realizacji innych działań (pozasportowych) zgodnie z prawem. Uczniowskie Kluby Sportowe, tzw. UKSy oraz kluby, które zdecydują się na rejestrację w starostwie mogą prowadzić działalność tylko i wyłącznie w zakresie sportu. Podjęcie innej działalności np. w zakresie ekologii przez te kluby (UKSy lub kluby sportowe zarejestrowane jedynie w starostwie) wymusza konieczność rejestracji w KRS. Księgowość w klubie sportowym Każdy klub sportowy musi prowadzić księgowość. Nie ma w tym przypadku znaczenia forma jego utworzenia (czy poprzez wpisanie do ewidencji starosty, czy poprzez rejestrację w KRS). Mylne jest więc przeświadczenie, że np. uczniowskie kluby sportowe czy kluby sportowe zarejestrowane tylko w ewidencji starosty takiej księgowości prowadzić nie muszą. Nie ma znaczenia też to, że klub sportowy uzyskuje dochody tylko i wyłącznie w formie składek członkowskich pobieranych od swoich członków. Pomimo tego, że są to tylko składki klub i tak musi prowadzić księgowość. Brak prowadzenia działalności gospodarczej także nie zwolni klubu sportowego z obowiązku prowadzenia księgowości. Obowiązek wynikający z ustawy o rachunkowości Konieczność prowadzenia księgowości przez klub wynika z ustawy o rachunkowości i dodatkowo z ustawy o sporcie. Ustawa o rachunkowości nakazuje prowadzić księgowość każdej organizacji, która ma osobowość prawną (jest zarejestrowana w KRS) i takiej, która tej osobowości prawnej nie ma (stowarzyszenia zwykłe – którym klub sportowy może być). Prowadzenie księgowości jest potrzebne do tego, aby można było w przejrzysty sposób zapoznać się z działalnością organizacji, a przede wszystkim z jej finansami. Uczniowskie kluby sportowe (UKSy) i kluby sportowe, pomimo iż nie są rejestrowane w KRS, to – zgodnie z ustawą o sporcie – mają osobowość prawną i tym samym podlegają wymogom ustawy o rachunkowości. Formy prowadzenia księgowości w klubie sportowym Przepisy dają możliwość wyboru formy księgowości organizacji pozarządowej, w tym klubom sportowym. Nie musi to być od razu pełna księgowość, polegająca na prowadzeniu ksiąg rachunkowych i szeregu innych dodatkowych ewidencji, jak np. prowadzenie rozrachunków z dostawcami i odbiorcami czy sporządzenie polityki rachunkowości oraz wysyłanie na żądanie organów skarbowych plików JPK. Uproszczona ewidencja przychodów i kosztów Klub sportowy może prowadzić pełną księgowość tzn. księgi rachunkowe lub uproszczoną księgowość, polegającą na prowadzeniu uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów (UEPiK). W skład tej ewidencji wchodzi prowadzenie: Zestawienia przychodów i kosztów (tabelka bardzo podobna do tej, którą stosują osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą w formie podatkowej księgi przychodów i kosztów); Zestawienia przepływów finansowych (pomaga sporządzić na koniec roku deklarację CIT-8); Karty przychodów pracownika; Wykazu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Dwa ostatnie zestawienia nie są obowiązkowe, jeśli klub sportowy nie zatrudnia pracowników ani zleceniobiorców oraz gdy nie posiada na stanie środków trwałych. Uproszczoną ewidencję przychodów i kosztów klub sportowy może jednak prowadzić pod warunkiem, że: działa w sferze zadań publicznych nie prowadzi działalności gospodarczej nie ma statusu OPP osiągnął przychody wyłącznie z: – działalności nieodpłatnej pożytku publicznego (składki członkowskie, darowizny, zapisy, spadki, dotacje, subwencje, zbiórki publiczne) – działalności odpłatnej pożytku publicznego z tytułu sprzedaży towarów i usług – tytułu sprzedaży, najmu lub dzierżawy składników majątkowych – tytułu odsetek od środków pieniężnych na rachunkach bankowych i wartość przychodu z powyższych źródeł nie przekroczyła w poprzednim roku 100 tys. zł. W roku rozpoczęcia działalności warunku tego się nie stosuje. Sprawozdanie finansowe Warto przy rejestracji klubu zastanowić się, jaką formę księgowości wybrać. Należy wziąć pod uwagę skalę przewidywanych działań, ich zakres i źródła finansowania klubu. Niezgłoszenie do urzędu skarbowego, w ciągu 30 dni od daty rejestracji, chęci skorzystania z uproszczonej księgowości skutkuje obowiązkiem prowadzenia pełnej księgowości i sporządzania sprawozdania finansowego na koniec roku. Wybranie uproszczonej ewidencji może uchronić klub przed tym obowiązkiem. Wówczas klub sportowy nie będzie musiał sporządzać i zatwierdzać bilansu, rachunku zysków i strat oraz informacji dodatkowej. Na koniec roku będzie musiał jedynie sporządzić deklarację CIT-8 i złożyć ją w urzędzie skarbowym do 31 marca. To znacznie upraszcza i obniża koszty prowadzenia księgowości. Pliki JPK Prowadzenie uproszczonej ewidencji powoduje też, że urząd skarbowy nie będzie wymagał w ciągu roku od klubu sportowego przesyłania na żądanie zestawień z ewidencji przychodów i kosztów w formie plików JPK. Wynika to z faktu, że ta ewidencja nie została tym obowiązkiem objęta (w przeciwieństwie do ksiąg rachunkowych, które od 1 lipca 2018 r. trzeba w przypadku takiego żądania ze strony urzędu skarbowego przekazywać w formie pliku JPK). Prowadzenie ksiąg rachunkowych w formie elektronicznej, nawet w Excelu, skutkuje tym, że urząd skarbowy może w ciągu roku żądać plików JPK. Decyzja o wyborze prowadzenia przez klub ksiąg rachunkowych wiąże się więc także z koniecznością posiadania odpowiedniego oprogramowania komputerowego do prowadzenia księgowości lub podpisania umowy z biurem rachunkowym, aby taki obowiązek spełnić. Organ podatkowy może żądać przekazania JPK od klubu w przypadku: kontroli podatkowej, postępowania podatkowego czynności sprawdzających, kontroli celno-skarbowej, Wówczas taki plik powinien być przekazany do urzędu skarbowego w ciągu 3 dni. Decyzja o wyborze formy księgowości, jaka będzie prowadzona w klubie sportowym, wymaga więc analizy wielu różnych czynników i nie powinna być podjęta pochopnie. Przy podjęciu tej decyzji warto przeanalizować także wady wyboru np. uproszczonej ewidencji, która na pierwszy rzut oka dla rozpoczynających działalność klubów może wydawać się tańsza i mniej pracochłonna. W poniższym artykule można zapoznać się bardziej szczegółowo z wadami i zaletami uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów. WADY I ZALETY UPROSZCZONEJ EWIDENCJI PRZYCHODÓW I KOSZTÓW (UEPIK) Uproszczona ewidencja przychodów i kosztów dla klubu sportowego od 130,00 zł Pełna księgowość (księgi rachunkowe) dla klubu sportowego od 300,00 zł

Wypełnij online druk SFJOPZ RZiS (v.1-2) Rachunek Zysków i Strat do sprawozdania dla jednostek, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (OPP) - zgodnie z Załącznik Druk - SFJOPZ RZiS (v.1-2) - 30 dni za darmo - sprawdź!

Ochotnicze Straże Pożarne, zarówno te, które prowadzą wyłącznie działalność statutową, jak i te, które prowadzą również działalność gospodarczą, są zobowiązane sporządzić sprawozdanie finansowe zgodnie z ustawą o rachunkowości. Obowiązujący od 2017 r. wzór sprawozdania znajduje się w załączniku nr 6 do wspomnianej ustawy. Sprawozdanie finansowe należy sporządzić w terminie do 31 marca 2019, a zatwierdzić przez walne zebranie członków do r. Walne zebranie członków musi podjąć uchwałę o przeznaczeniu nadwyżki finansowej na cele statutowe co daje prawo do zwolnienia z podatku dochodowego (na podstawie art. 17 ust 1 pkt 4d. ustawy o rachunkowości). Sprawozdanie finansowe należy przekazać do Urzędu Skarbowego w ciągu 10 dni od daty jego zatwierdzenia przez walne zebranie członków OSP. Ponadto OSP są zobowiązane złożyć deklarację CIT 8 za 2018 r. do 31 października 2019 r. (zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 21 marca 2019 r. poz 549, 22 marca 2019) Wyłączone z obowiązku sporządzania sprawozdania finansowego ( wg. ustawy o rachunkowości) i jego złożenia do urzędu skarbowego są te OSP, które w 2018r. lub wcześniej złożyły w urzędzie skarbowym rezygnację z prowadzenia ksiąg rachunkowych na rzecz uproszczonej ewidencji przychodów i kosztów. Są one jednak zobowiązane tak jak wszystkie pozostałe OSP złożyć w Urzędzie Skarbowym deklarację CIT-8 za 2018r. w terminie 10 dni od daty walnego zebrania członków OSP, nie później niż 31 marca 2019 r. Na sprawozdanie finansowe OSP składa się (wg Załącznika nr 6 Ustawy o rachunkowości) - bilans - rachunek zysków i strat - wprowadzenie - dotyczy podstawowych informacji o OSP - informacja dodtakowa - informacje uzupełniające do bilansu Od 2019 roku każda OSP wpisana do rejestry stowarzyszeń ma obowiązek sporządzania sprawozdania finansowego wyłącznie w postaci elektronicznej, nieustrukturyzowanej, oraz opatrzenia go podpisem elektronicznym. Sprawozdanie to powinno być podpisane przez osobę której powierzono prowadzenie ksiąg rachunkowych, i kierownika jednostki, a jeżeli jednostką kieruje organ wieloosobowy - przez wszystkich członków tego organu. Ministerstwo Finansów wspólnie z Ministerstwem Cyfryzacji opracowało narzędzie umożliwiające podpisanie sprawozdania finansowego przez członków zarządów bezpłatnym podpisem elektronicznym - profilem zaufanym (e-puap). INSTRUKCJA - jak podpisać dokument profilem zaufanym Wzory druków na kampanię sprawozdawczą w OSP w 2019 roku 47 rachunek zysków i strat ust. 4 pkt 4, art. 48 informacja dodatkowa ust. 3, art. 48a zestawienie zmian w kapitale (funduszu) własnym ust. 3, art. 48b rachunek przepływów pieniężnych ust. 4 lub art. 49 sprawozdanie z działalności jednostki ust. 4 przedstawia rzetelnie i jasno sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy tej Jak należy ustalać zmianę stanu produktów? Na czym polega zamknięcie kręgu kosztowego? RADA Zmiana stanu produktów dotyczy jednostek, które przyjęły porównawczy rachunek zysków i strat. Zmiana stanu produktów związana jest z funkcjonowaniem tzw. „zamkniętego kręgu kosztów”, który tworzą konto 490 „Rozliczenie kosztów” oraz konta Zespołów 5, 6 i 7. Szczegóły wraz przykładami ustalania zmiany stanu produktów - w uzasadnieniu. UZASADNIENIE W dokumentacji opisującej przyjęte zasady (politykę) rachunkowości kierownik jednostki ustala zasady ewidencji i rozliczania kosztów oraz wybiera wariant sporządzania rachunku zysków i strat (kalkulacyjny lub porównawczy). Polecamy: Przewodnik po zmianach w ustawie o rachunkowości 2015/2016 (PDF) Przy wyborze porównawczego wariantu sporządzania rachunku zysków i strat sposób prezentacji przychodów ze sprzedaży przedstawia się następująco (por. załącznik nr 1 do uor): A. Przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi, w tym: - od jednostek powiązanych I. Przychody netto ze sprzedaży produktów II. Zmiana stanu produktów (zwiększenie - wartość dodatnia, zmniejszenie - wartość ujemna) III. Koszt wytworzenia produktów na własne potrzeby jednostki IV. Przychody netto ze sprzedaży towarów i materiałów A zatem w porównawczym rachunku zysków i strat, w pozycji A. „Przychody netto ze sprzedaży i zrównane z nimi”, oprócz „Przychodów netto ze sprzedaży produktów, towarów i materiałów” (poz. IV), jednostka prezentuje pozycje korygujące te przychody (poz. III), tj. „Zmiana stanu produktów (zwiększenie - wartość dodatnia, zmniejszenie - wartość ujemna)” oraz „Koszt wytworzenia produktów na własne potrzeby jednostki”. Polecamy: Ustawa o rachunkowości z komentarzem do zmian (książka) Autorzy: prof. dr hab Irena Olchowicz, dr Agnieszka Tłaczała, dr Wanda Wojas, Ewa Sobińska, Katarzyna Kędziora, Justyna Beata Zakrzewska, dr Gyöngyvér Takáts Pozycje korygujące przychody netto ze sprzedaży, o których mowa wyżej, wynikają z ewidencji na kontach: • 490 „Rozliczenie kosztów” oraz • 790 „Koszt wytworzenia świadczeń na własne potrzeby jednostki”. Funkcjonowanie konta 490 „Rozliczenie kosztów”, a także konta 790 „Koszt wytworzenia świadczeń na własne potrzeby jednostki” jest zależne od wyboru wariantu sporządzania rachunku zysków i strat (kalkulacyjny czy porównawczy) oraz sposobu ewidencji i rozliczania kosztów. W praktyce są stosowane następujące sposoby ewidencji i rozliczania kosztów: 1) ewidencja kosztów według rodzajów na kontach Zespołu 4, a następnie rozliczanie kosztów według miejsc ich powstawania i celów, na jakie zostały poniesione, na kontach Zespołu 5 „Koszty według typów działalności i ich rozliczenie”, 2) ewidencja kosztów według rodzajów na kontach Zespołu 4 „Koszty według rodzajów i ich rozliczenie”, 3) ewidencja kosztów według miejsc ich powstawania i celów, na jakie zostały poniesione, na kontach Zespołu 5 „Koszty według typów działalności i ich rozliczenie”. W celu wyjaśnienia, na czym polega ustalanie zmian stanu produktów w ewidencji księgowej, w opracowaniu tym przedstawimy zasady ewidencji kosztów na kontach: 490 „Rozliczenie kosztów” i 790 „Koszt wytworzenia świadczeń na własne potrzeby jednostki”, zarówno w sytuacji gdy jednostka sporządza rachunek zysków i strat porównawczy, jak i kalkulacyjny. Ewidencja kosztów na koncie 490 „Rozliczenie kosztów” Konto 490 „Rozliczenie kosztów” funkcjonuje przy wyborze sposobu 1 lub 2 ewidencji kosztów. Przy ewidencji kosztów tylko w Zespole 5 (sposób 3) konto 490 nie występuje. Rozwiązanie I Jednostka sporządza rachunek wyników w wariancie kalkulacyjnym. Ewidencja kosztów jest prowadzona w Zespołach 4 i 5. Konto 490 „Rozliczenie kosztów” służy w trakcie roku obrotowego do przenoszenia kosztów rejestrowanych na kontach Zespołu 4 na odpowiednie konta Zespołów 5 i 6 (w zależności od tego, czy dotyczą danego okresu sprawozdawczego czy przyszłych okresów). Z końcem roku obrotowego przenoszone są na stronę Wn tego konta koszty rodzajowe kont Zespołu 4. Po przeniesieniu kosztów rodzajowych konto 490 nie wykazuje salda. W rachunku wyników - sporządzanym w wariancie kalkulacyjnym - zmiana stanu produktów nie jest prezentowana. Zmianę stanu produktów na dzień bilansowy, w porównaniu z bilansem otwarcia, można jednak prześledzić na podstawie sporządzanego bilansu. Typowe operacje ewidencjonowane na koncie 490 „Rozliczenie kosztów” Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Rozwiązanie II Jednostka sporządza rachunek zysków i strat w wariancie porównawczym. Ewidencja kosztów jest prowadzona w Zespołach 4 i 5. Konto 490 „Rozliczenie kosztów” - tak samo jak w rozwiązaniu I - służy w trakcie roku obrotowego do przenoszenia kosztów rejestrowanych na kontach Zespołu 4 na odpowiednie konta Zespołów 5 i 6 (w zależności od tego, czy dotyczą danego okresu sprawozdawczego czy przyszłych okresów). W ciągu roku konto 490 wykazuje saldo Ma. Z końcem roku obrotowego przenosi się na stronę Wn tego konta koszt wytworzenia sprzedanych produktów (saldo konta 706) oraz koszty sprzedaży i koszty ogólne (zarządu) - salda kont 507, 550. Po przeniesieniu kosztów wytworzenia sprzedanych produktów oraz kosztów sprzedaży i kosztów ogólnych (zarządu) konto 490 może wykazywać (inaczej niż w rozwiązaniu I): • saldo Wn oznaczające zmianę stanu produktów (zmniejszenie - wartość ujemna), • saldo Ma oznaczające zmianę stanu produktów (zwiększenie - wartość dodatnia). Na koncie 490 „Rozliczenie kosztów” dokonuje się także zapisów uzupełniających (uszczelniających krąg kosztowy) w korespondencji z kontem 790 „Koszt wytworzenia świadczeń na własne potrzeby jednostki” w przypadku księgowania operacji gospodarczych na kontach Zespołów 5 i 6 z tytułu zwiększeń lub zmniejszeń stanu produktów oraz rozliczeń międzyokresowych, w korespondencji z innymi kontami niż 490 lub 706 (np. przekazanie własnych wyrobów i usług na potrzeby własnych sklepów, budowy środków trwałych, reprezentacji i reklamy). W dalszej części opracowania przedstawimy, na przykładach liczbowych, prowadzenie zapisów uzupełniających (uszczelniających krąg kosztowy). Typowe operacje ewidencjonowane na koncie 490 „Rozliczenie kosztów” Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Rozwiązanie III Jednostka sporządza rachunek zysków i strat w wariancie porównawczym. Ewidencja kosztów jest prowadzona tylko w Zespole 4. Konto 490 „Rozliczenie kosztów” służy do ewidencji kosztów rozliczanych w czasie oraz ewidencji wyrobów gotowych. Typowe operacje ewidencjonowane na koncie 490 „Rozliczenie kosztów” Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Ewidencja kosztów na koncie 790 „Koszt wytworzenia świadczeń na własne potrzeby jednostki” Świadczenia wytworzone na własne potrzeby jednostki, ewidencjonowane na koncie 790 „Koszt wytworzenia świadczeń na własne potrzeby jednostki”, są zaliczane do przychodów jednostki. Saldo Ma konta 790 ujmuje się w poz. rachunku zysków i strat - wariant porównawczy. Konto 790 „Koszt wytworzenia świadczeń na własne potrzeby jednostki” służy do przeprowadzania zapisów uszczelniających zamknięcie kręgu kosztowego, stosowanych przy ewidencji kosztów w Zespole 4 „Koszty według rodzajów i ich rozliczenie” i w Zespole 5 „Koszty według typów działalności i ich rozliczenie” oraz rozliczaniu kosztów w wariancie porównawczym rachunku zysków i strat. Zamknięcie „kręgu kosztowego” zmierza ku temu, aby zmiana stanu produktów w ciągu roku obrotowego była zgodna z saldem konta 490 „Rozliczenie kosztów” (zwiększenie - saldo Ma, zmniejszenie saldo - Wn). Przeprowadzanie zapisów uszczelniających zamknięcie kręgu kosztowego jest konieczne ze względu na to, że to właśnie saldo konta 490 jest wykazywane w wariancie porównawczym rachunku zysków i strat, jako pozycja Zmiana stanu produktów (zwiększenie - wartość dodatnia, zmniejszenie - wartość ujemna). Ewidencja operacji gospodarczych, związanych z przychodem produktów - innym niż z produkcji, albo rozchodem - innym niż sprzedaż produktów, wymaga dokonywania zapisów uzupełniających (uszczelniających krąg kosztowy). Ewidencja związana ze zmianą stanu produktów oraz kosztem wytworzenia świadczeń na własne potrzeby PRZYKŁAD 1 Ewidencja kosztów w rachunku zysków i strat jest prowadzona w wariancie porównawczym. Operacje gospodarcze: 1. Poniesione koszty według rodzajów 52 000 zł 2. Rozliczenie kosztów według typów działalności 52 000 zł 3. Przeksięgowanie kosztów według rodzajów pod datą zamknięcia ksiąg rachunkowych 52 000 zł 4. Przeksięgowanie kosztów według typów działalności 52 000 zł Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Poniesione w ciągu roku koszty odnoszą się tylko do danego roku obrotowego, w związku z tym konto 490 „Rozliczenie kosztów” wykazuje saldo 0. Zmiana stanu produktów nie występuje, ponieważ nie było potrzeby prowadzenia ewidencji w Zespole 6 „Produkty i rozliczenia międzyokresowe kosztów”. WAŻNE! W przypadku gdy jednostka prowadzi ewidencję w Zespole 6 „Produkty i rozliczenia międzyokresowe kosztów” i sporządza rachunek zysków i strat w wariancie porównawczym - saldo konta 490 „Rozliczenie kosztów” oznacza zmianę stanu produktów: • saldo Wn - zmniejszenie stanu produktów, • saldo Ma - zwiększenie stanu produktów. Zmiana stanu produktów to różnica między sumą sald kont Zespołu 6 „Produkty i rozliczenia międzyokresowe kosztów” na koniec roku obrotowego a sumą tych sald na początek roku. Saldo konta 490 „Rozliczenie kosztów” wykazuje się w rachunku zysków i strat - wariant porównawczy w poz. Zmiana stanu produktów (zwiększenie - wartość dodatnia, zmniejszenie - wartość ujemna). PRZYKŁAD 2 Salda początkowe wybranych kont Zespołu 6 „Produkty i rozliczenia międzyokresowe kosztów” wynoszą: 1. Konto 600 „Produkty” 51 200 zł 2. Konto 641 „Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów” 12 150 zł Operacje gospodarcze: 1. Poniesione koszty według rodzajów 121 000 zł 2. Rozliczenie kosztów według typów działalności 79 000 zł 3. Przeniesienie kosztów do rozliczenia w czasie 42 000 zł 4. Przyjęcie wyrobów gotowych 45 000 zł 5. Wydanie wyrobów gotowych do sprzedaży 40 100 zł 6. Przeksięgowanie kosztów według rodzajów pod datą zamknięcia ksiąg rachunkowych 121 000 zł 7. Przeksięgowanie kosztów według typów działalności 34 000 zł 8. Przeniesienie kosztu własnego sprzedanych wyrobów 40 100 zł Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Salda końcowe wybranych kont Zespołu 6 „Produkty i rozliczenia międzyokresowe kosztów” 1. Konto 600 „Produkty” 96 200 zł 2. Konto 641 „Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów” 54 150 zł Wyliczenie zmiany stanu produktów 1. Konto 600 „Produkty” (Sk. - Sp.) 56 100 zł - 51 200 zł = (+) 4 900 zł 2. Konto 641 „Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów” (Sk. - Sp.) 12 150 zł - 54 150 zł = (+) 42 000 zł 3. Zmiana stanu produktów (1 + 2) (+) 46 900 zł Jak wynika z wyliczenia, nastąpiło zwiększenie stanu produktów o wartość 46 900 zł, co jest zgodne z saldem Ma konta 490 „Rozliczenie kosztów”, które oznacza właśnie zwiększenie stanu produktów. Saldo Ma konta 490 jest zgodne z wyliczeniem zmiany stanu produktów, a więc „krąg kosztowy” został zamknięty. Przeprowadzanie zapisów uszczelniających zamknięcie kręgu kosztowego nie było potrzebne. W kolejnym przykładzie przedstawimy sytuację, gdy występują operacje gospodarcze wymagające księgowań na kontach Zespołu 5 w korespondencji z innymi kontami niż konta Zespołu 5 lub 6 (z tytułu zwiększeń lub zmniejszeń stanu produktów lub rozliczeń międzyokresowych). W takim przypadku wystąpi konieczność przeprowadzenia zapisów uzupełniających (uszczelniających krąg kosztowy) na koncie 790 „Koszt wytworzenia świadczeń na własne potrzeby jednostki” w korespondencji z kontem przeciwstawnym 490 „Rozliczenie kosztów”. PRZYKŁAD 3 Jednostka prowadzi ewidencję kosztu wytworzenia świadczeń na własne potrzeby. Założenia dotyczące sald na początek roku obrotowego przyjmujemy z przykładu nr 2. Operacje gospodarcze: 1. Poniesione koszty według rodzajów 121 000 zł 2. Rozliczenie kosztów według typów działalności 121 000 zł 3. Przychody środków trwałych z własnej produkcji 50 000 zł 4. Zapis uzupełniający 50 000 zł 5. Nadwyżka wyrobów gotowych 3 000 zł 6. Zapis uzupełniający 3 000 zł 7. Przeksięgowanie kosztów według rodzajów pod datą zamknięcia ksiąg rachunkowych 121 000 zł 8. Przeksięgowanie kosztów według typów działalności 121 000 zł Kliknij aby zobaczyć ilustrację. Salda końcowe wybranych kont Zespołu 6 „Produkty i rozliczenia międzyokresowe kosztów” 1. Konto 600 „Produkty” 4 200 zł 2. Konto 641 „Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów” 12 150 zł Wyliczenie zmiany stanu produktów 1. Konto 600 „Produkty” (Sk. - Sp.) 4 200 zł - 51 200 zł = (-) 47 000 zł 2. Konto 641 „Czynne rozliczenia międzyokresowe kosztów” (Sk. - Sp.) 12 150 zł - 12 150 zł = 0 zł (w roku obrotowym nie występowały zapisy księgowe na koncie 641) 3. Zmiana stanu produktów (1 + 2) (-) 47 000 zł Saldo Wn konta 490 „Rozliczenie kosztów” oznacza zmniejszenie stanu produktów o wartość 47 000 zł. Saldo Wn konta 490 jest zgodne z wyliczeniem zmiany stanu produktów i, tak jak w przykładzie nr 2, „krąg kosztowy” także został zamknięty. Jednak zamknięcie kręgu kosztowego wymagało przeprowadzania zapisów uszczelniających. Jakie zdarzenia gospodarcze wymagają zapisów uzupełniających (uszczelniających krąg kosztów) Wykaz typowych zdarzeń (operacji) gospodarczych, których ewidencja wymaga dokonywania zapisów uzupełniających (uszczelniających krąg kosztowy), jest następujący: • przychody środków trwałych, materiałów lub towarów z własnej produkcji, • koszty zakończonych prac rozwojowych, • roboty budowlane wykonane systemem gospodarczym lub wyroby własne przekazane na rzecz środków trwałych w budowie, • wydanie deputatów lub innych świadczeń w wyrobach gotowych, • stwierdzenie niedoborów lub nadwyżek wyrobów gotowych lub produkcji w toku, • koszt wytworzenia przez wydziały pomocnicze środków trwałych, materiałów lub towarów, • przekazanie wyrobów gotowych w formie darowizny. Po stronie Wn konta 790 „Koszty wytworzenia świadczeń na własne potrzeby jednostki” są dokonywane zapisy uzupełniające w przypadku dokonania księgowań na stronie Wn kont Zespołów 5 i 6 w korespondencji z innymi kontami niż: 490 „Rozliczenie kosztów”, 710 „Koszt własny sprzedanych produktów”, konta Zespołów 5, 6. Po stronie Ma konta 790 „Koszty wytworzenia świadczeń na własne potrzeby jednostki” są dokonywane zapisy uzupełniające w przypadku dokonania księgowań na stronie Ma kont Zespołów 5 i 6 w korespondencji z innymi kontami niż: 490 „Rozliczenie kosztów”, 710 „Koszt własny sprzedanych produktów”, konta Zespołów 5, 6. • załącznik nr 1 do ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości - z 2002 r. Nr 76, poz. 694; z 2008 r. Nr 144, poz. 900 Marianna Sobolewska biegły rewident, właścicielka Zakładu Usług Rachunkowych „Buchalter” w Augustowie
Zawarte w rachunku zysków i strat wielkości dają informację o tym, jakie przychody osiąga przedsiębiorstwo w zestawieniu z ponoszonymi kosztami, a co za tym idzie – ile zarabia i czy nie ponosi strat. Dzięki temu można zaplanować dalsze działania, usprawnienia procesu produkcji czy sprzedaży, rozszerzenie zakresu wykonywanej
Przychody operacyjne wiążą się bezpośrednio z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wykazywane są one w dwóch częściach rachunku zysków i strat. Część pierwsza zawiera przychody związane z podstawową działalnością operacyjną podmiotu, czyli działalnością, dla której podmiot został stworzony, sprzedażą towarów. Natomiast druga prezentuje przychody pośrednio związane z działalnością operacyjną, tj. pozostałe przychody operacyjne, wynikające ze sprzedaży lub likwidacji środków faktu, że pozostałe przychody operacyjne wydają się nie mieć takiego znaczenia jak przychody związane z podstawową działalnością operacyjną, to ich katalog jest znacznie rozbudowany. Częstokrotnie stanowią one także ważne źródło przychodów oraz kosztów ich uzyskania. Z tego względu warto wiedzieć dokładnie, jakie zdarzenia możemy zaliczyć do kategorii pozostałych przychodów operacyjnych oraz jak je są dokładnie pozostałe przychody operacyjne?Pozostałe przychody operacyjne zostały szczegółowo uregulowane w art. 3 ust. 1 pkt 32 ustawy o rachunkowości. Zgodnie z powyższym przepisem, przez pozostałe przychody operacyjne rozumie się przychody związane pośrednio z działalnością operacyjną jednostki. W szczególności możemy wyodrębnić przychody i koszty: z działalności socjalnej – przychody określa Ustawa o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Powstają one z wpływów z opłat pobieranych od osób korzystających z działalności socjalnej, darowizn, odsetek od zebranych środków oraz z corocznego odpisu kosztów działalności eksploatacyjnej ustalonego kwotowo na jednego zatrudnionego;ze zbycia środków trwałych, środków trwałych w budowie, wartości niematerialnych i prawnych, a także nieruchomości oraz wartości niematerialnych i prawnych, zaliczanych do inwestycji. Chodzi tu głównie o przychody uzyskane ze sprzedaży lub likwidacji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, a także skutki finansowe przeszacowania do aktualnej wartości godziwej nieruchomości, jak również wartości niematerialnych i prawnych zaliczanych do inwestycji. Dodatkowo do kosztów uzyskania przychodów możemy zaliczyć wartości w cenie nabycia sprzedanych środków, pomniejszone o odpisy amortyzacyjne i odpisy z tytułu utraty wartości;z utrzymywania nieruchomości oraz wartości niematerialnych i prawnych zaliczonych do inwestycji, w tym także z aktualizacji wartości tych inwestycji, jak również z ich przekwalifikowania odpowiednio do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli do wyceny inwestycji przyjęto cenę rynkową bądź inaczej określoną wartość godziwą;z odpisania należności i zobowiązań przedawnionych, umorzonych, nieściągalnych, z wyjątkiem należności i zobowiązań o charakterze publicznoprawnym, nieobciążających kosztów;z utworzenia i rozwiązania rezerw z wyjątkiem rezerw związanych z operacjami finansowymi. Przychody te powstają w sytuacji, gdy jednostka tworzy rezerwy na pewne lub znacznie prawdopodobne przyszłe zobowiązania i straty z transakcji gospodarczych w toku, w tym straty z tytułu udzielonych gwarancji, kaucji, poręczeń i skutków toczącego się postępowania sądowego. Zakres tych rezerw reguluje art. 35d ustawy o rachunkowości;z odpisów aktualizujących wartość aktywów i ich korekt, z wyjątkiem odpisów obciążających koszty finansowe. Odpisy aktualizujące wartość materiałów i surowców zwiększają techniczny koszt wytworzenia. Skutki z wyceny aktywów i zobowiązań finansowych, w tym odpisy z tytułu trwałej utraty wartości należy ująć w przychodach lub kosztach finansowych;z odszkodowań, kar i grzywien;z przekazania lub otrzymania nieodpłatnie, w tym w drodze darowizny aktywów, w tym również środków pieniężnych na inne cele niż dopłaty do cen sprzedaży, nabycia lub wytworzenia środków trwałych, środków trwałych w budowie albo wartości niematerialnych i prawnych;związane ze zdarzeniami losowymi. Wszystkie podmioty prowadzące działalność zostały zobligowane do wykazywania kwot i charakteru poszczególnych pozycji przychodów lub kosztów o nadzwyczajnej wartości czy też występujących incydentalnie. Do zdarzeń tych zaliczyć możemy skutki:włamań, kradzieży, wypadków komunikacyjnych;wynikające z upadłości kontrahentów lub układu z nimi;związane ze zmianą metod produkcji, zawieszenia działalności podstawowej, zaniechania budowy środków katalogu określonego w art. 3 ust. 1 pkt 32 ustawy o rachunkowości należy dodać również przychody operacyjne związane z utrzymywaniem i zbyciem nieruchomości oraz wartości niematerialnych i prawnych zaliczonych do inwestycji. W ich zakres wchodzą również przychody i koszty powstałe zarówno w wyniku aktualizacji tych inwestycji, jak i ich przekwalifikowania, odpowiednio środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli do ich wyceny przyjęto cenę rynkową bądź inaczej określoną wartość godziwą. Omawiany katalog został poszerzony o wskazane przychody w wyniku nowelizacji ustawy o rachunkowości – wejścia w życie ustawy o zmianie ustawy o w ustawie katalog pozostałych przychodów i kosztów operacyjnych nie jest katalogiem zamkniętym. Granica pomiędzy podstawowymi przychodami z działalności operacyjnej, a przychodami pozostałymi jest bardzo płynna, dlatego też jednostka sprawozdawcza powinna w zakładowym planie kont określić szczegółowe zasady pamiętać, że o zaliczeniu zdarzeń gospodarczych do pozostałych przychodów operacyjnych decyduje prawidłowe określenie, czy zdarzenie to ma związek z działalnością operacyjną oraz ryzykiem ponoszonym przy jej prowadzeniu. W związku z tym przy kwalifikacji przychodów powinno się uwzględniać zasadę ostrożności, zgodnie z którą w wyniku finansowym powinno się przyjmować wyłącznie niewątpliwe pozostałe przychody ewidencji przychodów pozostałej działalności operacyjnej został przedstawiony w załączniku nr 1 do ustawy o rachunkowości. Jednakże z uwagi na fakt, że rodzaj oraz specyfika każdej działalności może się od siebie znacznie różnić, wielokrotnie okazuje się, że układ ten jest niewystarczający. Dzięki przyjętej polityce rachunkowości podmioty gospodarcze mają możliwość swobodnej rozbudowy układu, tak aby umożliwiał im właściwą ewidencję i późniejsze sporządzenie rachunku zysków i pozostałych przychodów operacyjnych zasadniczo prowadzona jest na kontach 760. Konta te w ciągu roku obrotowego wykazują saldo MA, które na dzień bilansowy podlega przeniesieniu na wynik finansowy. Podział pozostałych przychodów operacyjnychDo pierwszego kryterium pozostałych przychodów zaliczymy przychody ze zbycia niefinansowych aktywów trwałych. Po stronie kredytowej księgowane powinny być wszystkie przychody tego typu związane ze sprzedażą aktywów trwałych zarówno dla kontrahentów, jak i dla pracowników. Za przychody ze zbycia środków trwałych należy uznać przede wszystkim:sprzedaż środków trwałych, środków trwałych w budowie, wartości niematerialnych i prawnych, inwestycji w nieruchomości oraz inwestycji w wartości niematerialne i prawne;wniesione wkłady niepieniężne w postaci środków trwałych, środków trwałych w budowie oraz wartości niematerialnych i prawnych w zamian za nabyte udziały lub akcje;osiągnięte odzyski przy likwidacji środków kryterium stanowią przychody z tytułu dotacji, subwencji oraz dopłat. Omawiane przychody obejmują przede wszystkim:dopłaty do sprzedaży lub kosztów działalności otrzymane w ramach dotacji z budżetu centralnego lub od organów samorządu;odpisane raty dotacji, subwencji i dopłat otrzymanych na sfinansowanie budowy środków trwałych lub kosztów prac rozwojowych, dokonywane równolegle do amortyzacji tych obiektów lub kryterium są inne przychody operacyjne. Pozycja ta obejmuje wszelkie niewątpliwe przychody, które nie zostały przez jednostkę zakwalifikowane do kryteriów wymienionych powyżej. Do głównych operacji gospodarczych, które można ująć jako inne przychody podmiotu gospodarczego, zaliczymy:odpisane, umorzone lub przedawnione zobowiązania;rozwiązanie utworzonych odpisów aktualizujących na wierzytelności od dłużników, na wartość rzeczowych aktywów obrotowych;otrzymane odszkodowania, kary i grzywny; ewidencje dla kont pozostałych przychodów operacyjnych, powinniśmy zwrócić uwagę na potrzebę wyodrębnienia tytułów istotnych dla potrzeb danej jednostki. Taki podział może np. obejmować wyróżnienie na działalność inwestycyjną przedsiębiorstwa oraz działalność pozostałe przychody operacyjne stanowią przychody powiązane bezpośrednio z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wykazywane są one w rachunku zysków i strat i obejmują wszelkie powstałe przychody związane pośrednio z podstawową działalnością jednostki, a także przychody z tytułu sprzedaży lub likwidacji środków trwałych czy też otrzymanie odszkodowań lub darowizn.

W wyniku znacznego spadku popytu na wyrób "X" w 2021 r., jednostka przewiduje, że w 2022 r. zaniecha produkcji tego wyrobu, w związku z czym maszyna wykorzystywana do tej produkcji, będąca środkiem trwałym, zostanie wycofana z używania. Wartość początkowa maszyny wynosi: 100.000 zł, a umorzenie do dnia 31 grudnia 2021 r. wynosi: 91.

W ustawie o rachunkowości (dalej: celowo użyto pojęć: sprawozdanie finansowe i roczne sprawozdanie finansowe. Ma to swoje konsekwencje dla porównywalności prezentowanych danych. Skutki te wyjaśnił departament efektywności wydatków publicznych i rachunkowości w Ministerstwie Finansów w odpowiedzi na pytania Polskiej Izby Biegłych Rewidentów. Odniósł się w niej do kilku zagadnień dotyczących roku obrotowego i zamknięcia ksiąg rachunkowych. Wszystkie je łączy wspólny mianownik – zamknięcie ksiąg zanim upłynie przyjęty przez jednostkę koniec roku obrotowego. Może to być spowodowane postawieniem jednostki w stan likwidacji, ogłoszeniem upadłości, zmianą formy prawnej, podziałem lub połączeniem spółek. Dla ułatwienia podzieliliśmy te zagadnienia na bardziej szczegółowe, prezentując je w formie pytań i odpowiedzi oraz ilustrując przykładami. Nie są to dosłowne odpowiedzi MF, lecz ich omówienie. PYTANIE 1: Czy jest dopuszczalne, aby rok obrotowy trwał krócej niż 12 miesięcy? Czy rok obrotowy przyjęty dla celów sprawozdawczości finansowej może być inny niż rok podatkowy? Odpowiedź MF: Definicja roku obrotowego (obowiązująca firmy prowadzące księgi rachunkowe) jest zawarta w art. 3 ust. 1 pkt 9 Wynika z niej, że rok obrotowy to: rok kalendarzowy, lub inny okres trwający 12 kolejnych pełnych miesięcy kalendarzowych, stosowany również do celów podatkowych. Rok obrotowy lub jego zmiany określa statut lub umowa, na podstawie której utworzono daną jednostkę. Jeżeli rozpoczęła ona działalność w drugiej połowie przyjętego roku obrotowego, to można połączyć księgi rachunkowe i sprawozdanie finansowe za ten okres z księgami rachunkowymi i sprawozdaniem finansowym za rok następny. Natomiast w razie zmiany roku obrotowego pierwszy po zmianie rok obrotowy powinien być dłuższy niż 12 kolejnych miesięcy. PYTANIE 2: Czy zamknięcie ksiąg zawsze kończy rok obrotowy i w konsekwencji sprawozdanie finansowe sporządzone zgodnie z art. 45 ust. 1 na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych należy uznać za roczne sprawozdanie finansowe, które należy poddać badaniu przez biegłego rewidenta, zatwierdzić przez organ zatwierdzający (np. zgromadzenie wspólników, walne zgromadzenie) oraz złożyć w rejestrze sądowym? Odpowiedź MF: Nie. Należy odróżnić pojęcia: sprawozdanie finansowe oraz roczne sprawozdanie finansowe. Celowo rozróżniono je w ustawie o rachunkowości. Roczne sprawozdanie finansowe to takie, które jest sporządzone na podstawie ksiąg rachunkowych za rok obrotowy (art. 12 ust. 2 pkt 1 Natomiast sprawozdanie finansowe jest sporządzane w pozostałych przypadkach, gdy zamykane są księgi rachunkowe, np. na dzień poprzedzający dzień postawienia jednostki w stan likwidacji lub ogłoszenia upadłości (art. 12 ust. 2 pkt 6 Nie jest to roczne sprawozdanie finansowe. Zatwierdzane i badane są tylko roczne sprawozdania finansowe (chyba że inne regulacje stanowią inaczej). Z wynika bowiem, że: zatwierdzaniu podlega roczne sprawozdanie finansowe (art. 53 ust. 1 badaniu podlegają: roczne sprawozdania finansowe oraz roczne skonsolidowane sprawozdania finansowe grup kapitałowych (art. 64 Przykład Jednostka zgodnie ze swoim statutem określiła, że jej rok obrotowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Z 1 lipca 2020 r. została postawiona w stan likwidacji, a zatem zamknęła księgi rachunkowe na 30 czerwca 2020 r. Zamknięcie ksiąg rachunkowych nie jest jednak równoznaczne z końcem roku obrotowego, a sprawozdanie finansowe sporządzone na 30 czerwca 2020 r. nie jest sprawozdaniem rocznym. PYTANIE 3: Z jakim okresem należy porównywać poszczególne elementy sprawozdania finansowego: bilans, rachunek zysków i strat, zestawienie zmian w kapitale (funduszu) własnym, rachunek przepływów pieniężnych? Czy z analogicznym okresem roku ubiegłego, czy z wynikiem za cały miniony rok obrotowy? Odpowiedź MF: Obowiązek prezentacji danych porównawczych w sprawozdaniu finansowym wynika z następujących przepisów z art. 46 ust. 1 – dla bilansu, z art. 47 ust. 1 – dla rachunku zysków i strat, z art. 48a ust. 1 – dla zestawienia zmian w kapitale (funduszu) własnym, oraz z art. 48b ust. 1 – dla rachunku przepływów pieniężnych. W bilansie (art. 46 ust. 1 wykazuje się stany aktywów i pasywów na dzień kończący bieżący i poprzedni rok obrotowy. Jeżeli natomiast bilans jest sporządzany na inny dzień niż kończący rok obrotowy, to stany aktywów i pasywów wykazuje się na ten dzień oraz na dzień kończący rok obrotowy bezpośrednio poprzedzający ten dzień bilansowy (art. 46 ust. 1a Przykład Jednostka zgodnie ze swoim statutem określiła, że jej rok obrotowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Z 1 lipca 2020 r. została postawiona w stan likwidacji. Sprawozdanie finansowe sporządzono na 30 czerwca 2020 r. W takiej sytuacji w sprawozdaniu powinny być wykazane stany aktywów i pasywów na 30 czerwca 2020 r. oraz na 31 grudnia 2019 r. (przy założeniu, że rok obrotowy jest równy kalendarzowemu). W rachunku zysków i strat (art. 47 ust. 1 wykazuje się oddzielnie przychody, koszty, zyski i straty oraz obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego za bieżący i poprzedni obrotowy. Jeżeli rachunek zysków i strat jest sporządzany za inny okres sprawozdawczy niż rok obrotowy, to wykazuje się oddzielnie przychody, koszty, zyski i straty oraz obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego za bieżący okres sprawozdawczy oraz za analogiczny okres sprawozdawczy poprzedniego roku obrotowego (art. 47 ust. 2 Przykład Jednostka zgodnie ze swoim statutem określiła, że jej rok obrotowy jest zgodny z rokiem kalendarzowym. Z 1 lipca 2020 r. została postawiona w stan likwidacji. Sprawozdanie finansowe sporządzono na 30 czerwca 2020 r. W takiej sytuacji w rachunku zysków i strat powinny być wykazane przychody, koszty, zyski i straty oraz obowiązkowe obciążenia wyniku finansowego za okres od 1 stycznia 2020 r. do 30 czerwca 2020 r. oraz od 1 stycznia 2019 r. do 30 czerwca 2019 r. Analogicznie jest z zestawieniem zmian w kapitale (funduszu) własnym (art. 48a ust. 1 oraz z rachunkiem przepływów pieniężnych (art. 48b ust. 1 Zasadniczo obejmują one informacje i dane za bieżący oraz poprzedni rok obrotowy. Jeżeli jednak są one sporządzane za inny okres sprawozdawczy, to: w zestawieniu zmian w kapitale (funduszu) własnym wykazuje się zmiany poszczególnych pozycji kapitału (funduszu) własnego za bieżący okres sprawozdawczy i poprzedni rok obrotowy (art. 48a ust. 2 rachunek przepływów pieniężnych sporządza się za bieżący okres sprawozdawczy i analogiczny okres sprawozdawczy poprzedniego roku obrotowego (art. 48b ust. 2 PYTANIE 4: Z jakim okresem należy porównywać poszczególne elementy sprawozdania finansowego przy zmianie formy prawnej? Czy w sprawozdaniu sporządzonym po zmianie formy prawnej należy wykazać dane porównawcze spółki sprzed przekształcenia, czy mimo wynikającej z kodeksu spółek handlowych zasady kontynuacji, należy traktować jednostkę po zmianie formy prawnej jak nowy podmiot? Odpowiedź MF: Krajowy Standard Rachunkowości nr 7 „Zmiany zasad (polityki) rachunkowości, wartości szacunkowych, poprawianie błędów, zdarzenia następujące po dniu bilansowym – ujęcie i prezentacja” (KSR nr 7) pkt wskazuje, że zmiana formy prawnej nie zakłóca porównywalności danych. Przykład Spółka jawna ma rok obrotowy kończący się 31 grudnia. 1 lipca 2020 r. została przekształcona w spółkę z o takim samym roku obrotowym. W sprawozdaniu finansowym za rok kończący się 31 grudnia 2020 r. spółka z powinna wykazać w rachunku zysków i strat dane za cały rok obrotowy (tj. od 1 stycznia do 31 grudnia 2020 r.) z danymi porównawczymi za poprzedni rok obrotowy (od 1 stycznia do 31 grudnia 2019 r.), a w bilansie dane na 31 grudnia 2020 r. i dane porównawcze na 31 grudnia 2019 r. PYTANIE 5: Jak wyceniać aktywa i pasywa w przypadku łączenia i przejmowania jednostek? Odpowiedź MF: Podczas łączenia i przejmowania jednostek wycena aktywów i pasywów na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych ma inny charakter niż wycena na dzień zamknięcia ksiąg rachunkowych w takich przypadkach, jak: zakończenie działalności jednostki, zakończenie likwidacji lub postępowania upadłościowego, o ile nie nastąpiło jego umorzenie, na dzień poprzedzający dzień postawienia jednostki w stan likwidacji lub ogłoszenia upadłości. Zatem, jeżeli w wyniku podziału lub połączenia powstaje nowa jednostka, to na dzień poprzedzający dzień wpisu do rejestru połączenia lub podziału należy sporządzić sprawozdanie finansowe przy założeniu kontynuacji działalności (art. 12 ust. 2 pkt 5 ). W tym wypadku do wyceny aktywów i pasywów nie ma zastosowania art. 29 który mówi o wycenie aktywów po możliwych do uzyskania cenach sprzedaży netto. Na koniec MF przypomniało, że odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków w zakresie rachunkowości ponosi kierownik jednostki (art. 4 ust. 5 Dlatego do niego należy decyzja w konkretnej sytuacji o sposobie wyceny aktywów i pasywów. Musi on przy tym kierować się nadrzędnymi zasadami rachunkowości, w tym rzetelnego i jasnego obrazu oraz przewagi treści nad formą (art. 4 ust. 1, 1a i 2 Kiedy o zmianie roku zawiadomić urząd skarbowy Nie trzeba informować urzędu skarbowego o wydłużeniu roku podatkowego. Należy natomiast powiadomić o wyborze roku podatkowego innego niż kalendarzowy, z tym że dopiero w zeznaniu CIT-8. Informowaliśmy o tym w artykule „Nie zawsze trzeba zawiadomić urząd skarbowy” (DGP nr 17/2020), powołując się na odpowiedź Ministerstwa Finansów na pytania DGP. Zasadniczo (art. 8 ust. 1 ustawy o CIT) rokiem podatkowym spółki jest rok kalendarzowy, chyba że co innego wynika ze statutu lub umowy spółki. Wówczas rokiem podatkowym jest okres kolejnych 12 miesięcy kalendarzowych. Jeżeli spółka rozpoczęła działalność: • w pierwszej połowie roku, to jej pierwszy rok podatkowy trwa od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego albo do ostatniego dnia wybranego roku podatkowego, nie dłużej jednak niż 12 kolejnych miesięcy kalendarzowych (art. 8 ust. 2 ustawy o CIT), • w drugiej połowie roku i wybrała rok podatkowy pokrywający się z rokiem kalendarzowym, to jej pierwszy rok podatkowy może trwać od dnia rozpoczęcia działalności do końca roku kalendarzowego następującego po roku, w którym rozpoczęła działalność (art. 8 ust. 2a ustawy o CIT). Jeśli spółka rozpoczęła np. działalność w drugiej połowie 2019 r., to jej pierwszy rok podatkowy może zakończyć się 31 grudnia 2020 r. W prezentowanej w artykule odpowiedzi MF wyjaśniło, że w razie wydłużenia roku podatkowego na podstawie art. 8 ust. 2a ustawy o CIT nie trzeba informować urzędu skarbowego o wyborze roku podatkowego. Obowiązek ten dotyczy wyłącznie sytuacji, gdy podatnik wybrał rok podatkowy inny niż kalendarzowy (takie przypadki przewidziano w art. 8 ust. 4 i 5 ustawy o CIT). To oznacza – wyjaśnił resort – że art. 8 ust. 4 i 5 ustawy o CIT dotyczy tylko tych podatników, którzy wybrali rok podatkowy niepokrywający się z rokiem kalendarzowym. Nie dotyczy natomiast podatników, którzy nie odstąpili od ustawowej zasady, że rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, a jedynie skorzystali z uprawnienia przewidzianego w art. 8 ust. 2a ustawy o CIT (czyli wydłużenia roku podatkowego do końca roku kalendarzowego następującego po roku rozpoczęcia działalności). Od 2019 r. zmieniły się natomiast przepisy o zawiadamianiu urzędu skarbowego o zmianie roku podatkowego. Zasadniczo, jeśli spółka zmienia rok podatkowy na niepokrywający się z kalendarzowym, to musi o tym zawiadomić, z tym że dopiero w zeznaniu rocznym CIT-8 za rok podatkowy poprzedzający pierwszy po zmianie rok podatkowy (art. 8 ust. 4 ustawy o CIT). • ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości ( z 2019 r. poz. 351; z 2020 r. poz. 568) • ustawa z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych ( z 2019 r. poz. 865; z 2020 r. poz. 1262) Materiał chroniony prawem autorskim - wszelkie prawa zastrzeżone. Dalsze rozpowszechnianie artykułu za zgodą wydawcy INFOR PL Kup licencję Rachunek zysków i strat (RZiS) może zainteresować nawet pracowników firmy, którzy chcą sprawdzić, jak wygląda jej faktyczna kondycja finansowa. Postanowiliśmy zatem wyjaśnić, co faktycznie zawiera rachunek zysków i strat. Równie ważna jest interpretacja jego wyników i świadomość znaczenia, jakie posiada również bilans oraz Notowania Wszystkie aktywa Wszystkie aktywaIndeksyAkcjeETFFunduszeTowaryWalutyKryptoObligacjeCertyfikaty Prosimy o wyszukanie innej nazwy Rynki Waluty EUR/USD USD/PLN EUR/PLN GBP/PLN GBP/USD CHF/PLN USD/JPY Surowce Złoto Ropa WTI Ropa Brent Srebro Gaz ziemny Olej Napędowy Londyn Miedź Pszenica US Indeksy WIG20 Dow Jones S&P 500 Nasdaq 100 DAX BIST 100 Akcje PKN Orlen Tauron Pekao JSW PZU KGHM CD PROJEKT Apple Meta Platforms Netflix Tesla Fundusze ETF SPDR S&P 500 iShares MSCI Emerging Markets VanEck Vectors Junior Gold Miners Global X Uranium Direxion Daily Junior Gold Miners Bull 2X Shares Fundusze Santander Prestiz Akcji Polskich SFIO UniAkcje Sektory Wzrostu PLN Santander Akcji Spółek Wzrostowych UniAkcje Nowa Europa Acc Obligacje Polska 10-letnie USA 10 - letnie Stany Zjednoczone 2-letnie US 2Y T-Note Niemcy 10-letnie Euro Bund Kryptowaluty BTC/USD ETH/USD LTC/USD ETC/USD ETH/BTC DOGE/USD Certyfikaty SG FTSE MIB Gross TR 5x Daily Short Strategy RT 18 Vontobel 7X Long Fixed Lever on Natural Gas BNP Call EUR AEX 31Dec99 COMMERZBANK AG Put CAC FUT 05/17 31Dec99 Obserwowane Krypto Więcej o kryptowalutach BTC/USD ETH/USD LTC/USD ETC/USD ETH/BTC IOTA/USD XRP/USD Bitcoin Futures CME Wiadomości Więcej w aktualnościach Najnowsze Najpopularniejsze Kalendarz ekonomiczny Analizy Wiecej opinii Najpopularniejsze Wybrane przez redaktorów Karykatury Wykresy Interaktywny wykres Forex Interaktywny wykres kontraktów terminowych Interaktywny wykres indeksów Interaktywny wykres akcji Wykresy wielowalutowe Wykresy wielu indeksów Analiza techniczna Więcej w technicznej Formacje świecowe Kalkulator Fibonacciego Kalkulator punktów zwrotu Brokerzy Więcej w brokerach Brokerzy kryptowalut Narzędzia Więcej w narzędziach Korelacja rynku Forex Kalkulator punktów zwrotu Kalkulator zysku Kalkulator marży Mapa cieplna waluty Zmienność rynku Forex Kalkulator kursów terminowych Kalkulator hipoteczny Więcej Narzędzia dla webmasterów "Czarna lista" brokerów Podgląd nastrojów Akcje Polska USA przedsesyjne Światowe ADR ADR (Polska) Ameryka Europa Bliski Wschód Azja/Pacyfik Afryka Marihuana spółki NYSE Symbol Giełda Waluta RIG NYSE USD W czasie rzeczywist. RIGN Meksyk MXN Opóźnieniem RIG Frankfurt EUR Opóźnieniem 2,785 -0,015 -0,54% 19:09:30 - Real-time Cboe. Wartość w USD ( Zastrzeżenie ) Wolumen: Kupno/Sprzedaż: 0,000 / 0,000 Zakres dzienny: 2,750 - 2,860 Transocean 2,785 -0,015 -0,54% Przegląd Przegląd Profil Dane historyczne Opcje Element składowy indeksu Wykres Wykres strumieniowy Wykres interaktywny Wiadomości i analizy Wiadomości Analizy i opinie Finanse Techniczna Analiza techniczna Formacje świecowe Cena docelowa wg analityków Forum Dyskusje Ostatnie nastroje Rankingi użytkowników Podsumowanie finansowe RZiS Bilans Przepływy pieniężne Wskaźniki Dywidendy Wyniki Rachunek zysków i strat RIG Okres kończący się: 202231/03 202131/12 202130/09 202130/06 Przychody ogółem 586 621 626 656 Przychody 586 621 626 656 Pozostałe przychody, ogółem - - - - Koszty uzyskania przychodów, ogółem 412 430 398 434 Zysk brutto 174 191 228 222 Koszty operacyjne, ogółem 636 664 626 658 Koszty sprzedaży/ogólne/administracyjne, ogółem 42 49 40 39 Badania i rozwój - - - - Deprecjacja / amortyzacja 183 184 185 186 Koszty (przychody) odsetkowe – netto z działalności operacyjnej - - - - Koszty (przychody) nadzwyczajne -1 1 3 -1 Pozostałe koszty operacyjne, ogółem - - - - Zysk operacyjny -50 -43 - -2 Przychody (koszty) odsetkowe, netto z działalności nieoperacyjnej -100 -103 -106 -111 Zysk (strata) ze sprzedaży aktywów - - - - Pozostałe, netto 1 -3 3 14 Wynik finansowy netto przed opodatkowaniem -149 -149 -103 -99 Rezerwy z tytułu podatku dochodowego 26 111 27 4 Wynik finansowy netto po opodatkowaniu -175 -260 -130 -103 Udziały mniejszościowe - - - - Udziały w spółkach zależnych - - - - Korekta wg GAAP - - - - Wynik finansowy netto przed uwzględnieniem pozycji nadzwyczajnych -175 -260 -130 -103 Pozycje nadzwyczajne, ogółem - - - - Wynik finansowy netto -175 -260 -130 -103 Korekty ogółem wyniku finansowego netto - - - - Wynik finansowy dla zwykłych udziałowców z wyłączeniem pozycji nadzwyczajnych -175 -260 -130 -103 Korekta z tytułu rozwodnienia - - - - Rozwodniony wynik finansowy netto -175 -260 -130 -103 Średnia ważona ilości akcji rozwodnionych 664 658 653 621 Rozwodniony zysk przypadający na akcję z wyłączeniem pozycji nadzwyczajnych -0,26 -0,4 -0,2 -0,17 Dywidenda od akcji - emisja pierwotna akcji zwykłych - - - - Rozwodniony znormalizowany zysk przypadających na akcję -0,26 -0,36 -0,2 -0,17 * W milionach USD (za wyjątkiem pozycji na 1 akcję) Aktualnie nie możesz umieszczać komentarzy, ponieważ dostaliśmy zgłoszenie o naruszeniu regulaminu. Twój status zostanie zweryfikowany przez naszych moderatorów. Prosimy poczekaj minutę, zanim znów zaczniesz komentować. .
  • 51fh2c9fpr.pages.dev/158
  • 51fh2c9fpr.pages.dev/71
  • 51fh2c9fpr.pages.dev/812
  • 51fh2c9fpr.pages.dev/5
  • 51fh2c9fpr.pages.dev/729
  • 51fh2c9fpr.pages.dev/422
  • 51fh2c9fpr.pages.dev/51
  • 51fh2c9fpr.pages.dev/96
  • 51fh2c9fpr.pages.dev/312
  • 51fh2c9fpr.pages.dev/587
  • 51fh2c9fpr.pages.dev/367
  • 51fh2c9fpr.pages.dev/408
  • 51fh2c9fpr.pages.dev/791
  • 51fh2c9fpr.pages.dev/514
  • 51fh2c9fpr.pages.dev/588

    • cit 8 a rachunek zysków i strat